Babamın ölümünün üstünden bir hafta geçmişti.Her şey bir anda olup bir anda bitmişti hatta sanki bunlar yaşanmamış gibiydi, belki de unutmak istediğim için böyle düşünüyordum.
Bunu kendime zor itiraf etsemde ben kabullenememiştim ölümünü.Böyle olmamalıydı, böyle bitmemeliydi fakat ne yazık ki hayat bize her zaman istediklerimizi vermezdi, bunu en iyi ben bilirdim.
Ama artık böyle olmayacağını hissediyordum, Arsel bunu bana hissettiriyordu.Onunlayken hiç olmadığım kadar mutlu oluyordum ve en önemli yaşadığımı hissediyordum.
Normalde her zaman ifadesiz olan ben Arsel'i ne zaman görsem tebessüm edesim geliyordu.Onun tek kelimesiyle kendimi kahkaha atarken buluyordum ve ben artık emindim.
Ben Arsel'i seviyorum.
"Ne zaman döneceksin?" diye başım Arsel'in omzundayken konuştum.Bir saate yakın bankta oturmuş denizi seyrediyorduk.
"Sen ne zaman dönersen."
"Arsel işlerin var ve sırf benim için burada kalmanı istemiyorum.Benim ne zaman döneceğim belli değil."Ben de gitmesini istemezdim fakat tek taraflı da düşünemezdim.
"İşlerimi buradan da halledebiliyorum hem dönmemi bu kadar istediğini bilmiyordum."
"Ben senin için diyorum."
"Seninleyim her zaman, kurtuluşun yok benden."dediğinde gülümseyip sarıldım.O benim kurtuluşumdu.Ona karşı hislerim şu aralar çok yoğundu.Evet başta da seviyordum fakat bu arkadaşlıktan öte değildi.Şimdi ise bu duygular çok farklıydı.
Arsel'in telefonunun çalmasıyla geri çekildim ve o ekrana baktıktan sonra derin bir nefes aldı.
"Efendim dede."
"..."
"Anlattın sana durumu şu an olmaz."
"..."
"Bir yere kaçtığımız yok.Döndüğümüzde tanıştıracağım."
"..."
Telefonu kapattığına soru dolu gözlerle ona baktım.
"Dedem seninle tanışmak istiyor."dediğinde şaşırdım.Beni ailesine anlatmıştı.
"Kendini baskı altında hissetme.Biliyorum henüz erken ama ilk defa kız arkadaşım oldu ve onlar benden daha heyecanlı."Ah tabiki de onları anlıyordum.Oğullarını böyle görmek onlar için büyük mutluluktu.
"Anlıyorum, tanışmak da isterim ama şu an dönemem.Annemi tek başına burada bırakamam."
Elini omzuma koyup beni kendisine çekti.
Başımı göğsüne koymamla o da çenesini kafama dayadı ve öpüp tekrar eski pozisyonunu aldı."Biliyorum."
Biraz daha oturduktan sonra eve doğru yola çıktık.Bu bir hafta da annem az da olsa daha sakindi ve benim tek istediğim onun mutlu olmasıydı.Onun için her şeyi silip onunla kalabilirdim.
Evin önüne geldiğimizde Arsel'e dönüp tebessüm ettim.O olmasaydı belki de şu an çok daha farklı bir psikoloji içinde olacaktım.
O bana iyi geliyordu ve bu da benim çok hoşuma gidiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Altüst:Yeniden
Novela Juvenil... "053***:Ve her canlı yaşattığını tadacaktır.Ya hayatla ya da yaraladığıyla tadacaktır.O üstünde haklarla gitti.Onu, orada bile rahat etmesin diye üstündeki kul haklarıyla öldürdüm."
