Vow of the Dawn (La Carlota #2)

31

"Seve!"

Muli kong tawag, halos man lamig ang buong katawan ko nang nakita kong nakahandusay sa sahig si Seve, people heard how I screamed, pakiramdam ko natawag ko ang atensyon nilang lahat. I quickly ran towards Seve's position. 

"Shit," I heard Light whisper. 

"Seve.. " Bulong ko at lumuhod para yakapin siya. Pilit na hinahawi ang buhok niya palayo sa mukha at pinapaypayan siya, ngayon ko lang napansin ang pamumutla ng labi niya. It's as light as his skin. I tried to carry him but of course, his weight is somehow heavier than when he's awake. I struggled to lift him, dala na rin siguro ng nang hihina kong sistema. "Anak.. " Muli kong subok na iangat siya, I am panicking!

"Let me, Lettie, excuse me," bulong ni Light. Agad niya akong tinabig at inagaw sa yakap ko si Seve, parang wala lang niyang binuhat ang walang malay kong anak. Tinitignan niya rin si Seve nang may pag-aalala. "What happened to him?" Ranong niya habang nakatingin sa akin. 

I shook my head, not wanting to answer. I want to bring him to the hospital as soon as possible! I can't take questions right now! "L-Light.. " Mahina kong sabi. With just that statement agad na siyang nakaramdam at hindi na nag-atubili pang tanungin ako ulit. Mabilis siyang naglakad para makalabas kami ng gym at kinuha ko na lahat ng gamit namin, kahit magulo.. Wala na akong pakialam.

Kinuha ko ang cellphone ko at mag-bo-book na sana ng Grab, hoping na meron nga kaming makukuha. 

"Lizette! Saan ka pupunta?!" Habang nakakunot ang noo, nilingon ko si Light na papunta na sa parking. "Don't tell me you're gonna take a cab in this situation?" Gulong-gulo niyang tanong.

Wala sa wisyo, natahimik ako at hindi na nagsalita sa sinabi niya, sumunod na lang ako kung saan siya pupunta, we are both running as if there's a deadline we're chasing after. Binuksan niya ang likod na pinto ng kaniyang kotse at bahagyang hinilig ang kaniyang ulo papunta sa dereksyon na 'yon, "Get in."

I did nothing but to follow his orders, pumasok ako at mabilis niya ring hiniga si Seve sa lap ko at umikot na para makapunta sa driver's seat. Wala akong ibang ginawa kung hindi huminga nang malalim at paypayan ang anak ko, manamasahe ko rin ang pisnge niya, minsan ay hinahawakan ang kaniyang kamay. 

Tinignan ko ang daan kung saan pumupunta si Light, he's heading near St. Raphael, isang private hospital. Alam ko kailangan ng down payment sa ganitong ospital, at wala akong kadala-dala ngayon maliban sa onting cash! Kinuha ko ang aking phone at habang marahang pinapadyak sa sahig ang paa ay nag-dial na ako ng number nila Ate.

When they didn't picked up, I called Nanay Tising. Mabuti nalang at naka-usap ko sila.. I didn't know who to call next but my instinct is telling me to dial Saidee's number, so I did. 

"Hello?" Bungad ng nasa kabilang linya. "Why? You need anything?"

"Do you have a flight?" Nanginginig kong tanong. 

"What's with your voice?" Rinig ko ang pagtunog ng kama sa kabilang linya.