SALVATORE #1: Loving the Prostitute

CHAPTER 10

I hate him to death. How could he do this to me? Fuck him. Fuck him for locking me in this fucking hell.

I shouldn't accepted this damn deal. Look where it gotten me. He fucking locked me in his condominium.

I cursed him the whole time. He doesn't have the rights to do this to me. He's just a customer. I can't believe him.

I'm planning to go home earlier because our deal ended. But he didn't let me. He even said I'll stay here for as long as he wants.

I still remember our conversation earlier.

I handed my hand to him asking for something.

He raised his eyebrows in confusion. "What?"

"Yung bayad. Tapos na yung deal," this time, I raised my eyebrows.

Pinauwi niya ang mga pinsan niya kanina kaya pala iniwan niya ako sa kwarto niya kanina. Pinayagan niya na rin akong hindi na palitan ang suot ko dahil kami lang din naman daw dito sa condo niya. Dahil siya lang din daw ang nakakakita sa ilang bahagi ng katawan kong kitang-kita.

"What are you planning?"

Bobo ba 'to? Hinihingi ko yung bayad dahil tinulungan ko siya sa dare nila sa kanya. Anong planning? Malamang sisingilin ko na yung bayad. Hindi naman 'yon libre.

Nalukot ang mukha ko sa bobong tanong niya.

"Tapos na yung deal. Kaya akin na yung bayad." Ginalaw ko pa ang palad kong nakalahad sa kanya.

Binubuhay na naman niya yung inis kong kumalma na kanina. Gosh.

"Then you're going back to selling your body?" nandidiring tanong niya.

Tinanggihan ko na ang alok niyang magtrabaho sa kompanya niya. Hindi ko 'yon kailangan. Kaya kong magtrabaho kahit pagbebenta na lang ng katawan.

Para may silbi rin itong maruming katawan ko. Sayang naman kung walang gagamit.

Napatawa ako ng mapakla sa isip ko. Ako nga mismo hindi kayang respetuhin ang sarili, 'yong iba pa kaya. So what? I lost my dignity and respect long time ago.

"Oo," sagot ko para matapos na ang mga walang silbing tanong niya.

Feeling close siya masyado. Kung magtanong parang close kami, a. 

"No. Mananatili ka rito hanggat gusto ko." Nadistract ako sa pagtatagalog niya.

Narinig ko na siyang magsalita ng tagalog noon pero ngayon ko lang napansin na bagay sa kanya ang magasalita ng tagalog. Hindi ko sinabing hindi bagay sa kanya ang lenggwaheng Ingles pero ang ganda lang pakinggan ang pagsasalita niya sa tagalog. With his deep and cold voice. Damn.

"What do you—Anong ibig mong sabihin? Tapos na ang deal natin," nagtatakang saad ko. May takot akong naramdaman pero saglit lang 'yon.

"Plano mo ba akong ikulong dito?" sarkastikong tanong ko pero hindi ko pinahalata ang konting takot na naramdaman ko.

Natatakot akong totohanin niya ang sinabi niya. Sa boses pa lang niya ay seryoso talaga siya sa sinabi.

Tangina. Hindi niya ako pwedeng ikulong dito. May sarili akong buhay at meron din siya. Ayokong mapalapit kanino man.

At isa pa, may fiancé na siya. Ayoko namang sirain ang kasal nila kahit arrange marriage lang 'yon.

Ano na lang ang iisipin ng mapapangasawa niya kung malamang may binahay si Luca? Kahit wala namang malisya ang pagtira ko rito, iba pa rin ang iisipin niya at ng ibang tao.

I consider others judgments and opinions, regardless of how negative they may be. Their thoughts are not mine to own. If that's what they think, I respect and consider that. Because whatever I do, talo pa rin ako sa mata ng iba. Even if I have evidence to prove my innocence, others won't still believe me. That's how bad society is.