SALVATORE #1: Loving the Prostitute

CHAPTER 54

Siya na ang nagsuot sa'kin ng underwear ko pagkatapos akong labasan ng dalawang beses. Tinitigan ko siya. Pinasuot na rin niya sa'kin ang pantalon ko.

"I thought you'll fuck me?" natanong ko. Parang wala naman siyang balak.

Nag-angat siya sa'kin ng tingin. "Why? You want me to?"

Ngumisi siya na kinasalubong lang ng kilay ko. Ang kapal talaga ng mukha niya kahit kailan. This manwhore.

"Ang kapal din talaga ng mukha mo, 'no?" Tinulak ko siya at ako na ang umayos ng pantalon ko.

"You tastes good though." Tumayo siya at napamaang lang ako. Tangina ba niya. Ang kapal talaga ng mukha niya. Hindi ba siya marunong mahiya? Kahit sa'kin man lang?

At sinong tinatanga mo, Denise? Kailan pa nahiya ang lalaking 'yan? Kahit kailan hindi 'yan nahiya.

Umupo siya sa kinauupuan ko kanina dahil nakaupo ako sa upuan niya. Sinundan ko siya ng tingin pero ngingisi-ngisi lang siya. Naiinis ako sa pagmumukha niya. At may gana pa talaga siyang ngumisi.

I calmed myself. Baka mamura ko siya ng wala sa oras.

Natahimik kami ng ilang minuto. Nang lingunin ko siya para makita kung tulog ba siya o hindi ay nakitang nakapikit siya.

"Luca, nanlaladkit ako," I informed him. Kanina pa ako nanlaladkit dahil sa ginawa niya kanina. Kasalanan niya 'to, e. Kung hindi niya pinairal ang kalibugan niya.

Talaga lang, Denise ha. Oo na! Hindi ko 'yon nagustuhan. He turned me on. Tao lang ako at nabibitin. Katawan ko ang may gusto nun.

Napamulat siya at tinagilid ang ulo para matingnan ako. Tinaasan niya ako ng kilay.

"Oh, kasalanan ko?"

"Nagtanong ka pa talaga! Kasalanan mo naman talaga!" naiinis kong bulyaw sa kanya. Magtatanong pa talaga siya ng ganyan.

Tumaas ang gilid ng labi niya. Natahimik ako at sinamaan siya ng tingin. "Kasalanan ko pa lang nilabasan ka."

"You fucking made me!" depensa ko. He made me do it. Tangina.

"I was about to stop but you begged."

Kita ko sa mga mata niyang namamangha siya. Gago ba siya? Anong nakakamangha?

Galit na ako sa kanya. Sobrang nakakainis siya. Hindi ko tuloy alam kung anong isusumbat ko sa kanya.

"It's still your fault!"

"Fine. Pwedeng kang maligo sa rest room. Don't expect much. Maliit lang ang espasyo doon. I'll get you some clothes." Tumayo siya at kinuha sa compartment ng eroplano ang gamit namin. He took some clothes and underwears.

Seryoso siya habang ginagawa 'yon. Kamukhang-kamukha niya talaga ang anak ko. Hindi talaga maipagkakailang mag-ama sila. Kahit sino man ang makakita, sasabihin talagang siya ang ama. Sobra akong nadismaya noon dahil si Luca ang kamukha niya. Mata ko lang ang nakuha ni Lucas. Masaya ako dahil kahit papaano ay may nakuha pa rin ang anak ko sa'kin.

"Luca, what about my business?"

Ngayon ko lang naisip. Walang maghahandle nun. Hindi ko nasabihan si Ella na siya na muna ang bahala. Now, I'm so stressed. Nakalimutan kong meron pala akong naiwan.

"Don't worry. Someone's taking care of it," saad niya na parang wala lang.

Nagtaka ako. "Who?"

"May inutusan ako."

Mahina akong natawa ng pagak. He knows? Ngayon ko lang sinabing may maliit akong business. Paano niya nalaman?

"Paano mo nalaman?" Lumapit siya sa'kin at inabot ang mga damit na pinili niya.