အ႐ုဏ္ဦးက ေက်ာင္းကေနအိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ အဝတ္အစားလဲၿပီးတာႏွင့္ အခန္းျပင္ထြက္လာခ့ဲသည္။ ဒီေန႔ အိမ္စာႏွင့္က်က္စာ မပါသျဖင့္ အခ်ိန္ေတြက အားလပ္ေနပါ၏။ တစ္မနက္ခင္းလံုး စာျဖင့္လံုးပမ္းခ့ဲသည္ေၾကာင့္ အိမ္မွာေတာ့ စာမဖတ္ဘဲ ေဆာ့ခ်င္ပါသည္။ ဒါဟာ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံတာပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ အတူေဆာ့ေပးဖို႔ အကိုျဖစ္သူကို ပူဆာရံုမွအပ မ႐ွိပါေခ် ။ အိမ္မွာ အကိုတစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိသည္ကိုး။
"အကို"
ထံုးစံအတိုင္း အသံေပးကာ တံခါးေခါက္လိုက္သည္။
"ဘာလဲ အ႐ုဏ္ဦး"
တံခါးဖြင့္လာသည့္ေနာက္ အကို႔ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာက ခရီးႀကိဳသည္။
"ေဆာ့ရေအာင္"
"မေဆာ့ခ်င္ဘူး"
"ပ်င္းလို႔ပါ"
"ပ်င္းရင္ စာဖတ္လို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲကြာ"
အကိုကေအာ္လာသည္။ အ႐ုဏ္က မေၾကာက္သြားတဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာတည္ေလးႏွင့္....
"စာခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ ပ်င္းတယ္ေလ"
"မေဆာ့ခ်င္ဘူး၊ တံခါးထပ္မေခါက္နဲ႔"
စံဧကက တံခါးပိတ္မလို႔လုပ္ေတာ့ အ႐ုဏ္ဦးက တံခါးကိုလက္ျဖင့္တြန္းလိုက္သည္။ စံဧကက တံခါးမပိတ္ေသးဘဲ စိတ္ညစ္သြားဟန္ မ်က္ခံုးကိုကုတ္လိုက္သည္။
"ဒါဆို ေ႐ွ႕ကအေၾကာ္ဆိုင္က ေကာင္းကင္နဲ႔ သြားေဆာ့မယ္"
စံဧကရဲ႕ မ်က္ခံုးထိပ္အစံု ထိကပ္သြားသည္။ ညီျဖစ္သူက ဘယ္တုန္းက အေၾကာ္ဆိုင္ကေကာင္ေလးႏွင့္ ခင္သြားတာလဲ။
"ဘယ္တုန္းက ခင္တာလဲ"
"ကြတ္ဖီးမလိုင္ေခ်ာင္းဝယ္တုန္းကေလ၊ အျပန္မွာ လမ္းမကူးရဲလို႔ သူက ကူကူးေပးရင္းခင္တာ၊ ေက်ာင္းမွာလည္း သူနဲ႔ပဲကစားတာ"
"ေအး ေအး သေဘာ၊ အေမျပန္မလာခင္ျပန္လာခ့ဲ"
စံဧကက သူနဲ႔လဲြၿပီးေရာဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ အ႐ုဏ့္ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာလိုက္သည္။
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)
