ပန္းပဲေခ်ာင္းထဲသို႔ မယ္ေတာ္ပုပၸါးခ်ိဳးေတာ္ေရသံုးသည့္အခ်ိန္ကို ကိုက္ညႇိ၍ ခရီးသည္ေတြက အထက္နန္းသို႔ကူးၾကေလသည္။ ခ်ိဳးေတာ္ေရသံုးေတာ့မည္ဆိုေတာ့ ေတာင္ၿမိဳ႕ငွက္ဆိပ္၌ ခရီးသည္မ႐ွိေလေတာ့။ နတ္ပြဲလာခရီးသည္မ်ားက ပုပၸါးမယ္ေတာ္ခ်ိဳးေရသံုးတာကို မၾကည့္မေနရၾကည့္က်သျဖင့္ ပန္းပဲေခ်ာင္းဝန္းက်င္၌သာ လူအံုေနလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာဟာ ျဖစ္ေနက်အေလ့အထတစ္ခုပင္မည္၏။
ေကာင္းကင္က ေနာက္ဆံုးခရီးသည္႐ွစ္ေယာက္ႏွင့္ အ႐ုဏ့္ကိုတင္၍ အထက္နန္းသို႔ေလွာ္ခတ္လိုက္သည္။ အ႐ုဏ္က ေကာင္းကင္ကိုေက်ာေပးကာ ေက်ာက္ခက္ပန္းေတြဝယ္ဖို႔ ငွက္ေပၚပါလာသည့္ ေဒၚေဒၚေတြကို စည္းရံုးေနသည္။
"တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါက်င္းပရတဲ့ပြဲပဲ ေက်ာက္ခက္ပန္းနဲ႔လွလိုက္ပါ ေဒၚေဒၚတို႔ရဲ႕၊ အသက္ႀကီးေပမယ့္ အလွေသြးမေလ်ာ့ေသးဘူးဆိုတာ ျပလိုက္ပါလားလို႔"
အေဒၚႀကီးေတြက ရယ္ေမာေလသည္။ အ႐ုဏ့္ရဲ႕သိမ္းသြင္းမႈကို မည္သူ႔မွေတာင့္မခံႏိုင္ပါ။ မဝယ္ခ်င္တဲ့သူေတာင္ အ႐ုဏ့္ပံုစံေလးကိုခ်စ္လို႔ ဝယ္ၾကေလသည္။ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ခ်င္ပံုႏွင့္ေတာ့ လိုက္ပါ့။ ကေလးေတြကို စာလုပ္ခ်င္ေအာင္ သိမ္းသြင္းႏိုင္ဦးမည္။
အ႐ုဏ္က ေက်ာက္ခက္ပန္းေတြကို ေပးလိုက္ကာ ရလာသည့္ပိုက္ဆံေတြအား ေကာင္းကင္ဘက္လွည့္၍ ေပးလိုက္သည္။
ယေန႔ျဖစ္ေသာေနမင္းႀကီးကပူလြန္းလွသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က မေန႔ကအတိုင္း အက်ႌလက္႐ွည္အား ေခါင္းကိုျခံဳၿပီး ခေမာက္ေဆာင္းထားရေလသည္။ မဟုတ္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကာ ဒိုင္းခနဲလဲသြားမလားေတာင္ ထင္ရသည္။
"ဟိုမွာ ေဖာင္ေတာင္ျမင္ရၿပီ"
အ႐ုဏ္က အင္းေပၚ၌ ထည္ထည္ဝါဝါရပ္တည္ေနပါေသာ ေရႊေဖာင္ႀကီးကို လက္ညိဳးထိုးကာေျပာသည္။ ထိုအခါ ငွက္ေပၚလိုက္ပါလာသည့္ လူႀကီးသူမမ်ားက ထိုေဖာင္ေတာ္အား ေမွ်ာ္ၾကည့္၍ လက္အုပ္ခ်ီရည္မွန္းကာ ကိုးကြယ္ၾကေလသည္။
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)