အို....ဤအခ်စ္​မ်ားရယ္​ ဘာ​ေၾကာင္​့ ဆံုဖို႔ခက္​ရတယ္(Completed)

၁၁

အ႐ုဏ္​က ျခံတံခါး​ေပါက္​ဝက​ေန လမ္​းမသို႔​ေမွ်ာ္​ၾကည္​့လိုက္​မိသည္​။ သူ႔ကို သင္​တန္​းအဆင္​းတစ္ဆယ္​့ႏွစ္​နာရီက် လာ​ေခၚပါမည္​လို႔​ေျပာတဲ့ ​ေကာင္​းကင္​က ထိုးၿပီးတစ္​ဆယ္​့ငါးမိနစ္​႐ွိတာ​ေတာင္​ ​ေပၚမလာ​ေသးပါ။ သူ႔မွာ ျခံထဲက​ေန လမ္​းမသို႔​ ​ေမွ်ာ္​ၾကည္​့​ေနရတာ ခဏခဏ။ သူ႔ထက္​ႀကိဳ​ေရာက္​​ေနမယ္​မွတ္​လို႔ လြယ္​အိတ္​ကို​ေတာင္​ ဖိုးသာထူးအား သြားထားခိုင္​းၿပီး ကား​ေပၚကမဆင္​းခင္​ကတည္​းက အက်ႌလက္​႐ွည္​နဲ႔ဦးထုပ္​အနက္​​ေလးကို ​ႀကိဳဝတ္​ႀကိဳ​ေဆာင္​းလိုက္​ရတာ၊ ​ေကာင္​းကင္​က​ေတာ့ အခုထိ အရိပ္​​ေတာင္​​ေပၚမလာ​ေသး။ လာ​ေခၚဖို႔မ်ား ​ေမ့​ေနပါသလား။

"မလာ​ေသးဘူးလားကြာ"

အ႐ုဏ္​က လမ္​းမသို႔​ ​ေမွ်ာ္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ ​​ေတြ႔ပါၿပီ အသားကုန္​​ေျပးလာပါ​ေသာ ​ေကာင္​းကင္​ကို။ သူက ျခံထဲမွ ခုန္​​ေပါက္​​ေျပးထြက္​ကာ သူ႔ဆီလာ​ေနပါ​ေသာ ​ေကာင္​းကင္​အား အျမန္​လာမို႔ လက္​ယွက္​​ေခၚလိုက္​မိပါသည္​။

"​ေကာင္​းကင္​ ျမန္​ျမန္​လာ"

​ေကာင္​းကင္​က သူ႔ဆီအျမန္​​ေျပးလာသည္​။

"ၾကာသြားလားကြာ၊ ငွက္​ဆိပ္​လူက်လို႔ ငါလည္​းခရီးသည္​လိုက္​ပို႔​ေနရလို႔"

​ေရာက္​​ေရာက္​ခ်င္​း ​ေကာင္​းကင္​ခဗ်ာ အ​ေမာ​ေတာင္​ မ​ေျဖ႐ွာဘဲသူၾကာရတဲ့အ​ေၾကာင္​း ​ေျဖ႐ွင္​း႐ွာသည္​။

"ရပါတယ္​ကြ၊ ခုသြားမလား"

"အင္​း သြားစို္​့ လာ ငွက္​ဆိပ္​လူက်တုန္​း ခရီးသည္​ၿပိဳင္​​ေခၚရမွာ"

"ဟုတ္​ၿပီ"

"သြားစို႔"

​ေကာင္းကင္​က အ႐ုဏ့္လက္​ဖဝါးကိုဆုပ္​ကိုင္​၍ လမ္​းကူးသြားသည္။ ခရီးသည္​လြတ္​သြားမည္​စိုး၍ ​ငွက္​ဆိပ္​သို႔အျမန္​​ေျပးရသည္​။ ​ငွက္​ဆိပ္​က​ေဝးတာမဟုတ္​။ ​သူတို႔​ေတာင္​ႀကီးရပ္​ကြက္​ ပန္​းပဲ​ေခ်ာင္​းအင္​းစပ္​မွာပဲ ​ငွက္​ဆိုက္​တာျဖစ္​ပါသည္​။ ​​နတ္​ပြဲလာခရီးသည္​​​ေတြက ကားလမ္​းထက္​ ​ေရလမ္​းကိုပို ႏွစ္​ၿခိဳက္​က်​ေလသျဖင္​့ ငွက္​ဆိပ္​၌လူစည္​စျမဲျဖစ္​သည္​။