အ႐ုဏ္က သူေခါင္းအံုးထားသည့္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ ေန႔သစ္တစ္ရက္ကိုစတင္ဖို႔အတြက္ ႏိုးလာခ့ဲသည္။ ႏိုးတာႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းမထေသးဘဲ ဖက္လက္စေကာင္းကင္ရဲ႕ခါးကို ပိုတိုးလို႔ဖက္လိုက္ကာ ေကာင္းကင္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လိုက္သည္။ ထိုအခါေတာ့ သူ႔ခါးထက္က ေကာင္းကင္ရဲ႕လက္က ပိုတင္းက်ပ္သြားကာ ေခါင္းေပၚသို႔ အနမ္းမိုးေတြ တဖြဲဖြဲက်ေရာက္လာေလသည္။
မနက္ေစ်းထြက္ရဦးမည္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိလို႔မျဖစ္သျဖင့္ အ႐ုဏ္က မ်က္ခြံေတြကိုအားယူပင့္တင့္ကာ ျမင္ကြင္းလႊာကိုအလင္းေပးေတာ့ စြပ္က်ယ္သာဝတ္ထားေသာ ေကာင္းကင္ရဲ႕ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးကို ဦးစြာျမင္ရေလသည္။ ျပံဳးမိသြားကာ ေကာင္းကင္ရင္ဘက္သို႔ ႏွာေခါင္းအပ္၍ ေကာင္းကင္ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔အား တဝႀကီး႐ွဴ ႐ိႈက္လိုက္သည္။
"ေကာင္းကင္ႀကီးက အ႐ုဏ္ဦးနဲ႔အတူ ေန႔သစ္တစ္ရက္ကို စတင္ေတာ့မယ္၊ လာပါဦးနမ္းဦးမယ္"
ေကာင္းကင္က အ႐ုဏ့္အားပက္လက္လန္ေစၿပီး အ႐ုဏ့္ေပါင္ေပၚခြထိုင္ကာအုပ္မိုး၍ အ႐ုဏ့္နဖူးျပင္ေလးကို အသာနမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွာေခါင္းလံုးေလးသို႔ တစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ပါးျပင္ေလးသို႔ဖိနမ္းလိုက္ေတာ့ အ႐ုဏ့္ရဲ႕ရယ္သံေလးက သူ႔နားဝသို႔ေလေျပတစ္ဖြယ္ျဖတ္သန္းလာသည္။ ပါးျပင္ကိုနမ္း႐ိႈက္ၿပီးေနာက္ အ႐ုဏ့္ရဲ႕ရီေဝတဲ့မ်က္ဝန္းေတြသို႔ ေငးစိုက္ၾကည့္ေတာ့ အ႐ုဏ္က လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္သိုင္းဖက္လာေလသည္။
"ခ်စ္တယ္ အ႐ုဏ္"
ေကာင္းကင္က ခ်စ္စကားဆိုၿပီးေနာက္ အ႐ုဏ့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာအစံုကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းလႊာၾကား ငံုေထြးထားလိုက္သည္။ အ႐ုဏ္က ၾကည္ႏူးမႈေၾကာင့္ျပံဳးသြားၿပီးမွ မ်က္လံုးမွိတ္ကာ ႏူးညံ့တဲ့ထိေတြ႕မႈေလးကို ေသခ်ာအာရံုစိုက္ခံစားေနမိပါသည္။ သူတုိ႔ရဲ႕အၾကင္နာပန္းကေလးရဲ႕႐ွင္သန္ခြင့္က စကၠန္႔ပိုင္းထက္ပိုမၾကာပါ။ ေကာင္းကင္ဘက္ကပဲ အ႐ုဏ့္နဖူးကိုတစ္ခ်က္နမ္း၍ ရပ္တန္႔ကာ အ႐ုဏ့္ကိုထူေပးၿပီး တဲျပင္သို႔ထြက္ခ့ဲသည္။
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)