ကားကေလးက လမ္းမထက္ တေရြ႕ေရြ႕ ျဖတ္သန္းသြားေနေလသည္။ ေကာင္းကင္က ကားျပတင္းေပၚ လက္တင္ကာ ကားေမာင္းေနသည့္ အ႐ုဏ့္ကို မလြတ္တမ္း ၾကည့္ေနသည္။ ဒီေန႔ ေစ်းခ်ိဳသြားၿပီး စာအုပ္ေတြဝယ္ကာ ေက်ာင္းကစာသင္ခန္း၌ စာၾကည့္တိုက္ေလးလုပ္မည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေကာင္းကင္က ခ်စ္သူရဲ႕အလိုကို ကူႏိုင္ဖို႔ ေန႔လယ္စ်းနားရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူပါ ခ်စ္သူရသူႏွင့္ ကုသုိလ္တစ္ဝက္ခြဲယူမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ကာ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္စိုက္ဝယ္မွာပင္။
"ငါ တစ္သိန္းေက်ာ္ေလာက္ယူလာတယ္ ေလာက္လား အ႐ုဏ္"
"ေလာက္ပါတယ္ကြ"
အ႐ုဏ္က ကားေမာင္းရင္း ေျဖေလသည္။
"ေက်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္႐ွိတယ္မလား အ႐ုဏ္"
"အင္းေလ"
"ကေလးေတြကို အ့ဲသြားဖတ္ခိုင္းလို႔မရဘူးလား"
ေကာင္းကင္က တကယ္ သိခ်င္လို္ေမးတာျဖစ္သည္။
"ငါ ေက်ာင္းတက္တုန္းက စာၾကည့္တိုက္သြားၿပီး မဖတ္ဖူးဘူး၊ ငါ့အကိုေကာပဲ၊ ငါ့အကိုက စာဖတ္ရင္ လိေမၼာ္ရည္ေသာက္တတ္တဲ့အက်င့္႐ွိတယ္၊ စာၾကည့္တိုက္က် အစားအေသာက္ယူမရဘူးေလ၊ ငါက ဘာလို႔သြားမဖတ္တာလဲဆိုေတာ့ ငါကစာဖတ္ရင္ အိပ္ဖတ္ရင္ဖတ္တယ္၊ ေမွာက္ဖတ္ရင္ဖတ္တယ္၊ တသတ္မွတ္တည္းမ႐ွိဘူးကြာ၊ ၿပီးေတာ့ အၿငိမ္မေနဘူး၊ စာအုပ္ပ်က္စီးတာေတြက် ေလ်ာ္ေပးရတာဆိုေတာ့ မေတာ္တဆ ပ်က္သြားၿပီထား ပိုက္ဆံ မ႐ွိတဲ့သူေတြအတြက္က် အဆင္မေျပေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ မဖတ္ၾကဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကေလးေတြကိုလည္း စာအုပ္ကို႐ိုေသဖို႔ ေသခ်ာဆံုးမထားၿပီး ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း စာအုပ္ေတြမပ်က္စီးေအာင္ အဖံုးေလးခ်ဳပ္ထားေပးမလို႔"
"စိတ္ကူးေလးေကာင္းသားပဲ၊ ငါ ကူခ်ဳပ္ေပးမယ္"
"အားကိုးပါတယ္ခင္ဗ်ာ"
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)