အ႐ုဏ္က အခန္းထဲမွာထိုင္ကာ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနသည့္ ကေလးေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ညီမေလးအေၾကာင္းကို ေတြးေနမိသည္။ ညီမေလးက အခုရက္ပိုင္း သူ႔ကိုသာစကားေျပာၿပီး အျခားသူေတြကို ႐ွိတယ္လို႔ကိုမထင္ကာ သူ႔ဘာသာ ေနေနသည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်ထားၿပီးသားပံုစံေၾကာင့္ ညီမေလးပံုစံက ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မည့္ဗံုးတစ္ခုလို။ အေမကလည္း မာန္မေလ်ာ့။ သမီးျဖစ္သူစကားမေျပာရင္ စေျပာမည့္ဟန္မေတြ႔ရေပ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ညႇိႏိႈင္းေစခ်င္ေသာ္ျငားလည္း အေမတို႔ကလက္မခံ။
"ဆရာ"
ေခၚသံေလးေၾကာင့္ အ႐ုဏ္က အေတြးေတြကိုသိမ္းကာ ေခၚသူဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အင္း မင္းသန္႔ ဆရာ့ကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔လား၊ စာေမးစရာ႐ွိလို႔လား"
ဆိုေတာ့ မင္းသန္႔က စာရြက္ျဖဴ ေလးကို ကမ္းေပးရင္း......
"ဟို ဆရာဝယ္ထားတဲ့ စာအုပ္ထဲကေန ခဲပန္းခ်ီကို ေလ့လာၿပီးဆြဲထားတာပါ၊ ဆရာ့အတြက္"
အ႐ုဏ္က မင္းသန္႔ေပးလာသည့္စာရြက္ကို လွမ္းယူလိုက္သည္။ စာရြက္ျဖဴ ေပၚမွာ တင့္တယ္ေနပါေသာ သူ႔မ်က္ႏွာပံုစံ ခဲပန္းခ်ီ။ အ႐ုဏ္ျပံဳးမိလိုက္သည္။
"အရင္ကထက္ ပိုေတာ္လာတာပဲကြ၊ ဆရာသေဘာက်တယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ"
"ဟုတ္ ဆရာ၊"
မင္းသန္႔က ေပ်ာ္သြားကာ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သြားထုိင္ေလသည္။ အ႐ုဏ္က ပံုစံတူခဲပန္းခ်ီေလးကို ျပံဳးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔တပည့္တစ္ေယာက္ဆီက ေအာင္ျမင္မႈလက္ေဆာင္ေလးတစ္ခု ရေလၿပီ။ အခုေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြဟာ သူႏွင့္ေကာင္းကင္ လွဴ ထားတဲ့စာအုပ္ေလးေတြကို အေဖာ္ျပဳၿပီး သူတို႔ရည္မွန္းခ်က္ကို ႐ွာေနေလသည္။
အမရာက ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္၍ ဖုန္းသံုးေနေလသည္။ အ႐ုဏ္က ခပ္ျပံုးျပံဳးမ်က္ႏွာျဖင့္ အမရာ့ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အမရာက ဖုန္းကိုပိတ္ကာ အကိုျဖစ္သူဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ေလသည္။
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)