အို....ဤအခ်စ္​မ်ားရယ္​ ဘာ​ေၾကာင္​့ ဆံုဖို႔ခက္​ရတယ္(Completed)

၁၉

​ေလဟင္​ကို အ႐ွိန္​ျဖင္​့ၿဖိဳခြဲကာ ​ေဆာင္​လိုရာခရီးသို႔ ​ေမာင္​းႏွင္​မိသည္​။ ​ေနရိပ္​တစ္​စြန္​းတစ္​စက်​ေနသည္​့ စစ္​ကိုင္​း-မႏၱ​ေလးကားလမ္​းထက္​ ဆိုင္​ကယ္​​ေလးက အ႐ွိန္​ျမန္​ျမန္​ ​ေျပး၍​ေန​ေလသည္​။ ​​ေဆာင္​းရာသီျဖစ္​၍ သစ္​ပင္​အုပ္​တို႔ထူထပ္​​ေနသည္​့ လမ္​းမႀကီးက ​ေအးလွသည္​။

"ခ်မ္​းတယ္​​ေနာ္​ ​ေကာင္းကင္​"

ေနာက္​မွာထိုင္​​ေနသည္​့ အ႐ုဏ္​က ထိုအခ်မ္​းကိုအခြင္​့​ေကာင္​း႐ွာလို႔ ​ေကာင္​းကင္​ခါးကို ပို၍တင္​း​ေန​ေအာင္​ ဖက္​ထားလိုက္​သည္​။ ​ေကာင္​းကင္​က ဆိုင္​ကယ္​လက္​ကိုင္​တစ္​ဖက္​ကို လႊတ္​၍ အ႐ုဏ္​့လက္​က​ေလး​ေတြအား သူ႔အ​ေႏြးအက်ႌ​ေအာက္​ ထည္​့လိုက္​သည္​။ အ႐ုဏ္​ကျပံဳးသြားကာ ​ေကာင္​းကင္​အား ပိုတိုးလို႔ဖက္​​၍ ​ေက်ာပပင္​​ေပၚ ပါးအပ္​လိုက္​သည္​။ ခ်စ္​ရတဲ့သူရဲ႕အ​ေႏြးဓာတ္​က သူ႔တစ္​ကိုယ္​လံုးကို လႊမ္​းျခ​ံုထားသည္​​။ ေန႔ရက္​တိုင္​းမွာ ဒီလိုမ်ိဳး​ေလး ဖက္​ခြင္​့ရတယ္​ဆိုလို႔ သူခံသာပါသည္​။ ဆက္​၍​ေမာင္​းႏွင္​ခ့ဲလွ်င္​​ေတာ့ ခမ္​းနားထည္​ဝါလွပါ​ေသာ ဧရာဝတီထက္က ​စစ္​ကိုင္​းတံတားႀကီးကို ​ေတြ႔​ေလၿပီ။

"​ေကာင္​းကင္​ တံတား​အစမွာ ခဏရပ္​​ေပး"

"ဟင္​ ​ေက်ာင္​း​ေနာက္​က်မွာ​ေပါ့"

ျပန္​​ေမးခြန္​းထုတ္​ရသလားလို႔ ​ေကာင္​းကင္​ရင္​ဘက္​ကို ဖက္​ခနဲ႐ိုက္​လိုက္​​သည္​။

"ျပန္​မ​ေမးနဲ႔ ရပ္​​ေပးပါဆို ရပ္​​ေပးမယ္​မ႐ွိဘူး"

"​ေအးပါကြာ မင္​းကလည္​းစိတ္​ပဲ"

​ေကာင္​းကင္​က တံတားအစမွာ ရပ္​​ေပးပါသည္​။ အ႐ုဏ္​က ဆိုင္​ကယ္​​ေပၚကဆင္​း၍ လူသြားသာတဲ့ တံတားက်ဥ္​း​ေလးဘက္​သို႔ ​ေလွ်ာက္​သြားလိုက္​သည္​။ ​ေကာင္​းကင္​ကလည္​း ​အ႐ုဏ္​့​ေနာက္​ ​ေျပးလိုက္​ကာ အ႐ုဏ္​့လက္​ဖဝါး​ေလးအား ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္​။

"ျပဳတ္​က်မွာမို႔"

"တမင္​ခုန္​ခ်မွ က်မွာပါကြ"