အခ်ိန္ပံုမွန္လည္ပတ္မႈႏႈန္းသည္ စာေမးပြဲေျဖမည့္ရက္သို႔ ေရာက္႐ွိေလၿပီ။ စာေမးပြဲရက္အစသည္ အ႐ုဏ့္အတြက္ သူ႔သင္ၾကားပံုမွန္ကန္ျခင္း၊ မမွန္ကန္ျခင္းကိုသိဖို႔ အစပ်ိဳးသည့္ရက္ျဖစ္၏။
စာေမးပြဲရဲ႕ပထမဆံုးဘာသာရပ္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာစာ၌ တပည့္ေတြအားလံုး ေျဖႏိုင္ပါသည္။ ထိုေန႔အခ်ိန္ပိုမွာေတာ့ အ႐ုဏ္က တပည့္ေတြေမးလာတဲ့ အဂၤလိပ္စာသဒၵါေတြကို ျပန္႐ွင္းျပသည္။ ေမးခြန္းကိုလည္း ေသခ်ာဖတ္ဖို႔မွာၿပီး၊ မွားတတ္တဲ့ေနရာေတြသတိထားဖို႔ ေသခ်ာ႐ွင္းျပရသည္။ ကေလးေတြေတာ့မသိ သူကေတာ့တကယ္ကို ရင္တုန္ေနပါသည္။ ကိုယ့္ဘာသာရပ္မလား။
အ႐ုဏ္က ျခံထဲကထြက္ခ့ဲကာ ေကာင္းကင္ရဲ႕ဆိုင္ကယ္နားမွာရပ္၍ အထုတ္အပိုးေတြကိုေကာင္းကင္ဆီေပးၿပီး ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းလိုက္သည္။
"ဒီေန႔ အဂၤလိပ္စာေျဖမွာဆိုေတာ့ တပည့္ေတြအတြက္ စိုးရိမ္ေနလား"
ေကာင္းကင္က အ႐ုဏ့္ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကိုထိရင္း ေမးလိုက္သည္။
"နည္းနည္းပါ"
အေျဖေပးၿပီးေနာက္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာဝင္ထိုင္ကာ ေကာင္းကင္ခါးကိုဖက္လိုက္သည္။ ေကာင္းကင္က ဆိုင္ကယ္စက္ႏႈိးကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းထြက္သြားၿပီးေနာက္ သူ႔ဗိုက္ေပၚက အ႐ုဏ့္လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္အားေပးမိသည္။
"ေသခ်ာေမာင္း အႏၱရာယ္ျဖစ္မယ္ေလ"
အ႐ုဏ္က ေကာင္းကင္ဂုတ္ကို တစ္ခ်က္နမ္းရင္းေျပာေတာ့ ေကာင္းကင္ကေက်နပ္သြားကာ အ႐ုဏ့္လက္ကေလးကိုလႊတ္၍ လက္ကိုင္ကိုျပန္ကိုင္၏။ အ႐ုဏ္က စိတ္ပူပန္မႈအလံုးစံုကို ေကာင္းကင္ခါးကိုဖက္ထားရင္း ေျဖေလ်ာ့ေနရသည္။ ေလညႇင္းေလးကသယ္လာေပးေသာ ေကာင္းကင္ရဲ႕ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးကို႐ွဴ ႐ိႈက္ရင္း ေန႔သစ္အတြက္အားေမြးရေတာ့သည္။
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)