အ႐ုဏ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလး ေလေပၚေျမာက္တက္သြားေတာ့မွာကို ေတြ႕ေနရသည္။ ေလေပၚေျမာက္တက္ၿပီးရင္ေတာ့ ေတာင္သမန္အင္းေမြ႔ရာ၌ အ႐ုဏ့္ခႏၶာကိုယ္ေလး အိပ္စက္ရေပမည္။ ေကာင္းကင္က အျမန္ေျပး၍ မွီရာအ႐ုဏ့္လက္ေမာင္းကို အားျဖင့္သူ႔ဘက္သို႔ဆြဲလိုက္သည္။ သူ႔ဘက္သို႔ျပန္ပါလာသည့္ အ႐ုဏ့္ရဲ႕အ႐ွိန္က မ်ားလြန္းလွသျဖင့္ သူ႔မွာအ႐ုဏ့္ကိုဖက္လွ်က္ တံတားေပၚသို႔ ပက္လက္လဲက်သြားရသည္။
ေကာင္းကင္က တံတားၾကမ္းခင္းႏွင့္႐ိုက္မိသြားသည့္ ေက်ာျပင္ကအနာကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘဲ ရင္ခြင္ထဲက အ႐ုဏ့္ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုပဲ ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားကာ ထိုင္လိုက္မိသည္။ ၿပီးေနာက္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ၌ အသိမဲ့သလို ငိုယိုေနသည့္အ႐ုဏ့္အား လက္ေမာင္းကေနဆြဲလႈပ္ကာ...
"႐ူးေနလား အ႐ုဏ္ မင္း႐ူးေနလား"
"ငါေသခ်င္...တယ္ ေကာင္းကင္...ငါေသ..ခ်င္တယ္"
အ႐ုဏ္က ႐ိႈက္ကာ႐ိႈက္ကာေျပာလာသည္။ အ႐ုဏ့္မ်က္ဝန္းမွာ နီရဲေတာက္ေနကာ အေဖာ္မဲ့ျခင္းအေငြ႕အရိပ္ေတြကို အထင္သားေတြ႔ေနရသည္။ အ႐ုဏ္က အေျခအေနဆိုးေတြႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့သည္ပဲ။ ေကာင္းကင္က ထြက္လာပါေသာေဒါသကိုထိန္းကာ အ႐ုဏ့္ကိုဖက္ထားေပးလိုက္မိသည္။
"မင္းမိဘေတြေၾကာင့္လား ဟမ္ အ႐ုဏ္ "
"ငါေသခ်င္တယ္ ေကာင္းကင္...ငါ...ေသခ်င္တယ္...ငါက..အင့္..ငါက..ငါ့မိသားစုအေပၚ ... မသိတတ္တဲ့သား....ငါက..ငါက..ငါ့မိသားစုကို...အ႐ွက္ခြဲတဲ့သား..ငါ့မိဘအတြက္ ေမြးရ...က်ိဳး..မနပ္တဲ့သား"
"အ႐ုဏ္ရာ"
"ငါ့ကိုေသခြင့္ေပးပါ...ငါ့ကိုေသခြင့္ေပးပါ..ငါေသခ်င္တယ္..ငါေသခ်င္တယ္ ..ေကာင္းကင္"
ေကာင္းကင္က အ႐ုဏ့္ကိုဖက္ထားမွ လက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာ အ႐ုဏ့္မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
အို....ဤအခ်စ္မ်ားရယ္ ဘာေၾကာင့္ ဆံုဖို႔ခက္ရတယ္(Completed)
Teen Fictionအို....ဤအချစ်များရယ် ဘာကြောင့် ဆုံဖို့ခက်ရတယ်(Zaw and Uni)