SAYENDE

-Bölüm 27-

Multimedia: Elsa&Emile - Ocean

Hepinize iyi okumalar diliyorum. Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfenn (: 

"Günaydın kızım, hadi kalk bakalım." Annemin sesiyle bilmem kaçıncı rüyamdan sıyrıldığımda gözlerimi hafifçe aralayarak kirpiklerimin arasından tepemde ellerini beline koymuş bir vaziyette dikilen anneme baktım.

"Ne oluyor anne, rüyanda beni mi gördün yoksa?"

"Nasıl oldun, geçen gün fenalaşmıştın ya? Üzerine pek konuşma fırsatımız olmadı." Annem, duraksamadan konuşup garip bakışlarıyla yatağımın ucuna oturduğunda kaşlarımı hafifçe çatarak doğruldum ve yatağımın başlığına yaslanarak şüphenin dolaştığı gözlerimi doğrudan anneme diktim.

"İyiyim, önemli bir şey yoktu zaten. Bunu sormak için mi uyandırdın beni?"

"Yalnızca bunun için değil ama ilk olarak bunu konuşacağız." Derin bir nefes alarak konuşmaya devam etti. "Ne oldu da sen bayıldın, bir şey mi gördün?" Yeniden duraksadığında yüzüne bir anlığına pot kırmış gibi bir ifade takınmıştı. "Yani, demek istediğim... Durduk yere bayılmadın herhalde, öyle değil mi?"

Gözlerim şüpheyle kısıldı. "Bayılacak ne görmüş olabilirim ki?" Şu anda resmen annemin ağzımı arıyor gibi bir hali vardı. Tavırlarında da konuşmasında da bastırmaya çalıştığı bir şeyler vardı. Ona bunu sorduğumda asla gerçeği söylemeyeceğini anlamıştım artık.

"Yok canım ben öylesine sordum, her neyse. Sana bir sürprizim var!" Konuyu hızla değiştirip ciddiyetini bozarak heyecanlı bir surat ifadesi takındığında ne kadar haklı olduğumu anlayarak zihnimde dolaşan şüpheleri karanlık bir köşeye süpürüp meraklı gözlerle anneme bakmayı sürdürdüm.

"Tatile çıkıyoruz, hemen bugün." Merakım parçalara ayrılarak yüzümden birer birer dökülüp yerini şaşkınlığa bıraktığında kaşlarım hayretle havalandı. Bu tatil işi nereden çıkmıştı şimdi? Okulların açılmasına 3 gün gibi kısa bir süre kalmışken üstelik.

"Anne, okulların açılmasına 3 gün var. Bu tatil de nereden çıktı, hiçbir şey de söylemediniz bu ana kadar?" Sesim, sitemimi yansıtır derece yüksek çıkmıştı.

"Söylüyorum işte, bugün gidiyoruz. Hazırlan hemen, birkaç saate çıkacağız." Annem, itiraz istemeyen bir ses tonunda konuştuğunda ne kadar gizlemeye çalışsa da üzerindeki gerginliği gizleyememişti. Tatile gitmekten çok kaçıyor gibi bir hali vardı. Kesinlikle ortada garip şeyler dönüyordu ve ben artık korkmaya başlamıştım.

"Ama anne, okul-" Cümlem, annemin otoriter sesi tarafından yarıda kesildiğinde kendimi ilk defa annem ile olmaktan rahatsız bir halde bulmuştum. Sanki karşımdaki annem değildi de bir yabancıydı. Dikkatle yüzüne baktığımda boncuk boncuk terlediğini görmüştüm, ne kadar yansıtmamak için bir çaba sarf etse de paniğini görebiliyordum.

"Okulun için izin işini baban halleder, merak etme." Dudakları zoraki bir gülümseme ile kıvrıldığında derin bir nefes alarak ayağa kalktı ve bir daha yüzüme bakmadan direkt olarak kapıya doğru ilerleyip dışarıya çıktı.

Çıplak ayaklarımı yataktan sarkıtarak öfkeyle ayağa kalktım. Odanın içinde bir sağa bir sola yürüyor, öfkemi yatıştırmaya tüm bu olanları anlamaya çabalıyordum. Neler oluyordu böyle? Annem de babam da buraya geldiğimizden beri kafayı yemiş gibi davranıyorlardı. Bu hallerine hiçbir anlam veremiyordum.

Komodinime uzandığım sırada telefonumun bıraktığım yerde olmadığını fark ettim. Akşam buraya bıraktığımdan oldukça emindim. Yatağımın içini, yastığımın altını ve odayı karış karış dahi arasam da telefonumu bir türlü bulamamıştım. Annem odaya girdiği sırada almış olabilir miydi ama neden böyle bir şey yapacaktı ki? Hırsla kapıya yürüdüğüm sırada elimi kapının koluna uzatmıştım ki duyduğum seslerle elim havada asılı kalmıştı.