Who's Harder? |Chanbaek|

8-Amusement Park

(17.09.2021/6.49...İyi sabahlar!!)

(Y.N: Lütfen yorumlarınızı benden esirgemeyin. Okudukça mutlu olduğum tek şeyler:/❤️)

-Ne?

Chanyeol duyduğu şey karşısında önce afallamış, sonra kendine gelmişti. Baekhyun tebessümünü bir kenara bırakıp tekrar ciddileşti.

-Duydun işte. Bugün özel bir gün benim için. Arkadaşım olarak benimle gelirsen mutlu olacağım. Eğer gelmezsen bir daha yüzüne bile bakmayacağım zaten.

Aynı istediğin gibi.

-Baekhyun...

-Pekala gelmek istemiyorsan anlarım. Kimse bir mezar ziyaret etmek istemez.

Baekhyun dönüp gidecekken Chanyeol seslendi. Nasıl gitmek istemezdi ki bir annenin mezarına? En büyük zaafından vurmuştu Baekhyun onu.

-Gelmek istiyorum.

Arkası dönük zengin çocuk sırıttı.

-Hadi gidelim o zaman!

~

İkisi motordan inmiş, beraber bir tepeye doğru yürürken, uzun çocuğun kafasında sormak istediği sorular vardı.

-Baekhyun?

-Hm?

-Annen, gerçekten öldü mü?

Baekhyun gelen soruyla yutkunmuştu. Başını Chanyeol'a çevirip tebessümle cevapladı:

-Bilmiyorum, şu hayatta babamdan istediğim tek içten istek, annem için bir anıt mezar yaptırmasıydı. Mezar boş olabilir ama, annemin en sevdiği tepeyi bazen ziyaret ettiğine eminim. Kim bilir, belki bir gün karşılaşırız.

Chanyeol duyduklarıyla bir kez daha hayrete düşüyordu. Zengin çocuğun hayatına dair böyle şeyler beklemiyordu.

-Yani bugünkü tarih...-

-Evet beni terk edip gittiği tarih. Bir daha dönmediğine göre ölmüş demektir. Hadi gidip biraz sohbet edelim onunla.

Karşısında çabucak duygu değişimi yaşayan bir çocukla nasıl arkadaş olacaktı?

Chanyeol çok merak ediyordu.

İkisi kısa ve sessiz bir yürüyüşten sonra tepede büyük bir çınar ağacının yanına geldiler. Baekhyun Chanyeol'un varlığını unutup anıtın köşesine çömelmişti. Her an gözleri dolabilirdi.

-A-anne?

Eğer buradaysan...

Gözündeki ilk damla mermerin üstüne düşmüştü.

-Çok özledim seni anne. Gelmediğim günler için özür dilerim, ama sen de gelmiyorsun...

Başını soğuk mermere yaslayıp gözündeki yaşların akmasına izin verdi. Yağmur da hafif hafif çiselemeye başlamıştı.

-Kaç sene oldu sayabildin mi? Bana soracak olursan bilmiyorum. O kadar kötü, o kadar eksik, o kadar acizim ki sensiz. Artık dayanacak gücüm kalmadı.