Who's Harder? |Chanbaek|

22-Kamp Or Chanbaek's Fire

(26.02.2022/4:22 PM... Nng günü bugün😋)

Gökyüzü mavisini siyahla takas ettiğinde, yıldızları da beraberinde getirdi. O vakit ateş etrafında toplanan öğrenciler, müziği yıldızlara bahşetti.
Kimi gitarıyla ahengi yakalarken, kimi çıplak sesiyle eşlikteydi.
Karanlık gecede doğadaki ateş böcekleri, bu müzikle dans etti.

Ateş etrafındakilerden birisi Baekhyun'du. O gece çalan müzikler, kendi ateş böceğini özlettiriyordu. Annesiydi ateş böceği. Başka kimse aydınlatamazdı hayatını, annesi kadar.
Bir süre sonra kendi dünyasındaki müziğe daldığında, Chanyeol gitarın başına geçti. Gerçek dünyaya dönmesini sağlayan gitar değil, Chanyeol'ün sesiydi. İlk defa şarkı söylerken dinliyordu onu. Bu kadar yumuşak bir sese sahip olmasını beklemiyordu. Bir süre gözleriyle ona kilitlendi.
Düşünüyordu, her şey böyle olmasaydı. Keşke Chanyeol bu kadar kötü olmasaydı...
İç çektiğinde Chanyeol de şarkısını bitirmişti.

Uzun çocuk gözlerini ona çevirdi ilk. Dalmış gibi gözüküyordu.
Belki rahatsız oluyordu varlığından. Burada olması onu kötü etkiliyordu. Üzdüğü yetmiyormuş gibi, etkinliğini de berbat ediyordu belki de. O da kendini kötü hissetmeye başlamıştı şimdi. Gitarı bırakıp oturduğu kütüğün üstünden kalktı. Biraz yalnız kalsa iyi olurdu. Ormanın içine doğru yürümeye başladı. Gittiğini farkeden Bay Kim de kalkmıştı.
Arkasından gidecekken Baekhyun durdurdu. Anlaşılan o da meraklanmıştı.

-Ben geri getiririm Bay Kim, siz burada kalın.

-Yolu biliyor musun evlat?

-T-tabi, Babamla sık sık geliriz buraya. Hatta ormanda bir kulübe bile var. O...da oraya gitmiştir.

Bay Kim kafasını salladığında Baekhyun nefes verdi.  Yavaşça ormana doğru yol aldı.

-Umarım gerçekten de bir kulübe vardır Tanrım...

ꨄ︎

Zengin çocuk biraz ilerlediğinde ilerideki çıtırtı seslerini duydu. Ürkse de devam ediyordu. Görüş açısına Chanyeol girdiğinde rahatladı. Burada olduğunu bilsin istemiyordu. Bu nedenle adımlarını oldukça yavaş atıyordu.
Bir süre takip etti uzun çocuğu. Etrafı aydınlatan tek ışık Ay iken, cesurca nereye gidiyordu böyle?
Bunu kendi düşündüğünde duraksadı. Aklına okul gecesi gelmişti. Ya Chanyeol'ü kaybederse, tek başına ne yapacaktı?
Korkuyla ilk yaptığı şey kendini yere atmak oldu. Chanyeol onu duyup geri dönerdi. Böylece dönüşte beraber dönebileceklerini düşündü.

-Argh!

Kendini ani bırakmış olacak, dizi taşa çarpmıştı. Üstelik eliyle de keskin başka bir taşa basmıştı. Avcu yanmaya başlasa da hafifçe çizilmişti sadece. Fakat dizinin acısı daha ağırdı.
Sesi duyan Chanyeol arkasını döndü. Biraz ötede, yerde duran çocuğu farketti. Kim olduğunu anlamak için telefonu çıkarıp fenerini tuttu.

-Baekhyun?

-Yah, tutma şu feneri yüzüme.

Acı dolu sesiyle bağırdı. Chanyeol feneri kapatıp yanına oturdu.

-Burada ne arıyorsun?

-Ben mi? D-dolaşıyordum ama...Ah canım yanıyor!

Uzun çocuk kaşlarını çattı. Karnında tuttuğu eline baktı. Diğer elini avcuna bastırıyordu. Anlaşılan o elini yaralamıştı. Uzanıp nazikçe aldı kendi eline. Baekhyun yutkunmuştu.