Özgün bir kurgudur...
"Hercai olduğunu biliyoruz ama bari nezaket kurallarını unutma da kızla tanış."
Kardeşinin anne tonlamasında azarlamasıyla bakışlarını kızın üzerinden çekip Simge'ye döndüğünde, dudağının kenarını kıvırarak masadan kalktı. Böyl...
Bu gif beni büyülüyor 🥰 Tam karakterin surat ifadeleri gibi değil mi?😈😄
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sırtında hissettiği sıcak nefes sabaha karşı gözlerini zorla kapattığı tatlı uykusundan uyanmasını sağladı. Yüz üstü yatardı ve bu onun her zamanki adetiydi. Gözlerini açar açmaz komedinin üstündeki saate baktı. 8:30'u gösteriyordu saat ve odasındaki davetsiz misafiri tam yarım saattir buradaydı.
"Artık havalar soğumaya başlıyor, kışları en azından bu şekilde uyumamalısın. Hastalanacaksın Hande."
Eskiden her duyduğunda huzur bulduğu ama şimdilerde kendisini deli eden sesi duyduğunda Hande bıkkınlıkla nefesini dışarı üfledi. Bitmiyordu. Gitmiyordu. Vazgeçmeyecekti...
"En son konuşmamızda yanlış hatırlamıyorsam sana bitti demiştim ve sende bana buna pişman olacağımı söylemiştin. Ben pişman olmadım Tuğba ama görünen o ki, sen çoktan olmuşsun bile."
"Bitsin istemiyorum."
Birkaç saniyeliğine sırtından ayrılan sıcak nefesi tekrar en yakınında bu sefer boynunda hissettiğinde Hande, yüzünü yan dönerek yanına yatan kıza baktı. Saçları her zamankinden daha koyuydu ve hala üzerindeki damlaları görebiliyordu. Demek ki, dışarıda yağmur vardı. O zaman haklıydı, bugün üzerini sıcak giymesi gerekecekti.
"Gitti yine bizimkisi, burada bile değil. Şu an tamamen başka bir şey düşünüyorsun, değil mi Hande?"
Düşüncelerini yeniden bir araya toplayıp bakışlarını sıcak kahverengi gözlerle buluşturduğunda gülümseyerek başıyla onayladı. Artık uzun süredir Tuğba'yı dinlemeyi bırakmıştı. Genç kız tıpkı şimdi fark ettiği gibi ta o zamanlar da fark edebilseydi bu durumu belki de şu anda bulundukları noktada olmayacaklardı ikisi de.
"Bana söylememişsin."
"Neyi?" diye sordu Hande aslında neyden bahsettiğini hiç merak etmezken. Sadece artık kalp kırmaktan yorulmuştu ve sabahın sekizinde Tuğba'nın çığlıklarını duymak tercihinde yoktu. Uysal haliyle onu bir iki saat daha çekebilirdi.
