This is what we call "LOVE". (Completed )

~အပိုင်း(၃၃)~

ထိုနေ့တွင် တစ်မနက်ခင်း လုံး မိုးဖွဲများအဆက်မပြတ် ကျဆင်းလျက်ရှိနေသည်။
ကောင်းကင်ထက်မှ မိုးနတ်သားလည်း
ရောင့် ​၏ နာကျင်မှုကို ခံစားမိသည့်အလား။

လီယမ့်​၏ နောက်ဆုံးခရီးသည် ဂုဏ်သရေရှိလှပါသည်။ မိမိ​၏ သူငယ်ချင်းအားကယ်တင်ရင်း တိုက်ပွဲတွင်း ကျဆုံးသော သူရဲကောင်းပင်ဖြစ်သည်လေ ။ ရောင့်ကဲ့သို့ လောကဓံ​၏ အရိုက်အပုတ် အားမခံနိုင်၍ အရှုံးသမားဆန်စွာ ဘဝအား အဆုံးသတ်ခဲ့ရသူတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ခဲ့ပါချေ။ လီယမ့်​​၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ရာစုနှစ်များကြာလေသည်ထိ မွှေးကြိုင်နေမည်။

တပ်ရင်းမှ ရဲဘော်များ နှင့် လီယမ် ကယ်ဆယ်ခဲ့သော အရာရှိများ အားလုံးသည် လီယမ့်အား နောက်ဆုံးအကြိမ် အလေးပြုကာ
နှုတ်ဆက်ကြသည်။မြို့တော်ဝန်ကြီး​၏ မျက်ဝန်းများတွင် နောင်တများနှင့်နာကျင်မှုတို့ကို အခန့်သားမြင်နိုင်သည်။ အနက်ရောင်ထီးလေးစောင်းလျက် တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသော မယ်ရီနှင့် ဗီ ကို ရောင် နှစ်သိမ့်နိုင်စွမ်းမရှိပါလေ။

ရောင် ငိုနိုင်ရန် အားလည်းမကျန်တော့သလို
မျက်ရည်လည်း မကျန်လောက်တော့ပါ။
တဆစ်ဆစ်နာကျင်နေသော နှလုံးသားကတော့ နာကျင်မှု မလျော့နိုင်ခဲ့ချေ။ အသက်မဲ့သော မျက်နှာဖြင့် ငိုသံများကို လျစ်လျူပြုကာ
​လီယမ် ဟုအမည်တွင်ခဲ့ပါသော မိမိ​ဘဝတွင် ပထမဆုံးချစ်ရသူ​၏ အရိုးပြာအိုးကို ရင်တွင်ပွေ့လျက် မျက်နှာထက်ကျဆင်းလာသော မိုးသားတို့ကို လှိုက်လဲစွာကြိုဆိုသည်။

" ကျွန်တော် လီယမ့်ရဲ့နောက်ဆုံး ဆန္ဒကိုဖြည့်စည်းခွင့်ပေးပါ"

ခံစားချက် တစ်စုံတစ်ရာမပါဝင်တော့သော မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ကောင်ငယ်လေးသည် တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသော မယ်ရီအား ဆိုသည်။

" ငါတို့သားပါ သူက ငါတို့ပဲဆုံးဖြတ်ပါရစေ"

မြို့တော်ဝန်က သူ​၏ လေသံမာမာဖြင့်
ဆိုသည်။

" ရှင် မာနတွေ အတ္တတွေလျှော့ပါတော့
ဥပဒေပညာသင်နေရမဲ့ကလေးက ရှင့်ကြောင့်နဲ့ သေနတ်ကိုင် တိုက်ပွဲဝင်ရတယ်။ ရှင်သာ သူ့ကို မထိန်းချုပ်ပဲ သူ့ဘဝက်ို သူကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်နိုင်ခွင့်ပေးမယ်ဆ်ို ကျွန်မ သားလေး
ကျွန်မသားလေး လေ ဒီလို ဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး အဲ့တာကို ရှင်သိရဲ့လား
ရှင်သိရဲ့လား အီးဟီးဟီး"