Sarışın || Texting

3.0

Ben geldiiiiim! Biraz geç de olsa affedin 

Bu arada medyaya bayılım keşke böyle bir ormanda kaybolsam jefhrfgyr

1 hafta sonra

Hazal Kaya

"Anne gerçekten iyiyim çok abartıyorsunuz."

"Hazal ne demek abartıyorsunuz ya? Sen ölümden döndüğünün farkında değilsin galiba." 

Küçük bir çocuk gibi arkadaşlarım ve annem tarafından azar işitirken artık dışarı çıkmak istiyordum. 

ÇOK SIKILMIŞTIM ÇÜNKÜ! 

"Ya yaz tatiline girdik, yine rahat bırakmadınız arkadaş." Annem kızan gözlerle ateş fışkırırcasına baktı bana.

"Sus! Bir hafta dışarı mışarı yok." Homurdanarak ellerimi göğsümde bağladım. Niye ya niye?

Kızım sen daha dün geldin hastaneden. Kalbimiz durmuş sonra yine atmış, tabi sana bakacak bu kadın. O anları hatırlatmak istemem ama dehşet vericiydi. Bir daha o naif sesi duyamayacağım diye... ay düşüncesi bile berbat

Gerçekten... O anlar bazen gözümün önüne geliyor aklıdan çıkması için bin türlü şey yapıyordum.

"Sarı kuşum daha iyi misin?" Sıla... Herhalde bu olaydan benden bile fazla etkilenen oydu. Sürekli bana bir şey olacak korkusuyla yanımdaydı.

Kıyamam kız ben ona!

"Sılasellam yeter mi artık bu kadar? Bak ben iyiyim, evimdeyim. Kötü bir kabustan uyandık sadece." 

Ben gözlerimi açtığımda Sıla'nın kıpkırmızı gözleri ile karşılaşmıştım. Beyaz olan teni daha da beyazlaşmıştı. 

Bana sarıldı. "Çok korktum... o kabustan bir daha uyanamayacağımı sanıp çok korktum." Kollarım belini sararken İdil'in burun çekişi geldi kulağıma.

"Bende isterim ama." Birden üzerime daha da ağırlık çöktü. "Bensiz grup sarılması olmaz bir kere." 

Deren'de gelince üzerime kahkaha attım. Çünkü Sıla'nın eli belimi kıdıklandırıyordu.

"Ya... ya kal-kın üzerimd-den" Kahkaha atarken abim geldi odama. "Kızlar?" 

Hala kahkahalarımı durdurmazken tikime lanetler okuyordum. "Ev-et?"  

"Salın benim cadımı bakayım." Kızlar gülerek üstümden kalkarken İdil, "Biz de gidelim artık yarın yine geliriz. Bu sefer dışarı çıkarırız seni söz." 

Gülerek başımı salladım onlara. Tek tek bana sarılıp çıktılar odamdan. Abime döndüm. Yavaşça gelip yatağımın kenarına oturdu. 

"Nasılsın bakalım?" Gözlerimi devirdim. "Nasıl görünüyorum? Bir ayağı çukurda teyzeymişim gibi her gün aynı soru ya iyiyim ben." 

"Tamam ya ne kızıyorsun. Bi zahmet nasıl olduğunu soralım dimi?" 

Sürekli yanıma gelip 'nasılsın, iyimisin' bunları soruyorlar, iyiyim ben yahu yok bir şeyim. 

"Sormayın artık. Ben her seferinde aynı cevabı vermekten bıktım siz bi sormaktan bıkmadınız." Abim saçlarımı karıştırdı. 

"Ay iyi tamam ama hepimiz çok korktuk o yüzden bu kadar çok düşüyoruz üstüne." Sarıldım ona. "Saol abi cidden saol." 

Kendimi tutamadan yine ağlamıştım işte. Son zamanlarda bir duygu seli yaşıyordum zaten. 

"Aaa en iyi sen bilirsin duygusallığı sevmem. Hadi hadi toparlan." Abim beni gülümsetmeye çalışırken onun gibi bir abim olduğuna şükrettim.