Sarışın || Texting

1.2

Medya: Efe

Bu çocuk neden çok tatlı olmak zorunda?

Bu arada hepinizin tekrar bayramı kutlu olsun

"Efe daha nereye kadar böyle gideceğiz kardeşim? Yemin ediyorum kendimi asacağım artık yeter!"

Emre'nin söylenmelerine içimden hak veriyordum. Efe bizi yaklaşık yarım saattir bir yere yürütüyordu ama nereye?

En zoruysa sabahın köründe aç aç yürütüyordu beni. Şurada ki otlar yeniyor mu acaba?

"Abi bir sabredemediniz be. Az bekleyin. Çok güzel bir sofra sizi bekliyor."

Efe sakin sakin konuşurken bu işin sonunda yemek olacağı için asılan yüzümün yerine gülümseme geldi.

"Efe. Sen yolu bildiğine emin misin? Hayır yani ne taraftan geldiğimizi bilmez gibi bir halin varda." İdil'in konuşmasıyla yanında yürüyen Doruk İdil'in elini tutarak cevap verdi.

"Aşkım sen merak etme. Bu dangalak kaybolur ama ben kaybolmam. Şuradan geldik zaten. Ben takip ediyoruma adımlarımızı." Doruk elini tutup öptüğünde onlara içim giderek bakıyordum.

Ah ah şöyle bir sevgilim olsa ne olurdu ki. Hem ben onu yemeklerden de çok severdim.

Emin misin

Eminim tabii

Ben pek buna inanmadım ama neyse

Kes sesini iç ses benim derdim ne senin ki ne

İyi be fikir söyleyende kabahat

Evet söyleme fikrini

"Allah Allah. Sensin dangalak. Şu kızın gözlerine bakınca bile her şeyi unutuyorsun. Aşk böceği seni."

"Ya onu bunu bırakın. Ben çok açım, hani çok az kalmıştı Efeaşkım. Bak beni aç bırakmanın cezasını sen çok iyi biliyorsun."

"Bilmem mi. Umarım tekrar o acıyı yaşamam. Harbi siz nasıl dayanıyorsunuz ağda acısına ya. Valla helal olsun buradan tüm kadınlara."

Aklıma gelince yine gülmeye başladım. Efe bana şaka yapacağım diye tüm buzdolabımı boşaltmıştı. Nasıl korktum evde yiyecek yok diye. Sonra öğrendim tabi bunun yaptığını. Ceza olarak onu bizim kuaför Ayşe ablaya getirdim. Saf saf ta bakıyor ne yapacağız diye. Aklına gelmemiş ağda yaptıracağım.

Kız yazık oldu çocuğa. Zaten acıdın bırakın dedin tek bacağı kıllı kaldı Efeaşkımın

Ona bir tek ben Efeaşkım derim sen kimsin be

Bende sen sayılırım aptal sarışın

D0ru

Biraz daha yürüdükten sonra artık tamamen kaybolduğımuza inanmaya başlamıştım. Arkamdan Deniz'in sesli bir nefes verdiğini duydum.

"Abi bence biz kaybolduk." Efe hemen cevabı yapıştırdı.

"Kaybolmadık, kaybolmadık."

Deniz daha sert bir sesle konuştu.  "Kaybolduk."

"Öyle mi olduk."

"Ya öyle oldu."

"E biz kaybolduk o zaman."

"Evet akıllım kaybolduk."

"Ay yeter anladık kaybolduk. Bravo deli çocuk aklına uyduk kaybolduk." Deren de bu işi onaylayınca ağlamaklı bir sesle konuşarak yerdeki temiz olduğunu düşündüğüm kayalığa oturdum. Aç kalmışız burada temiz olsa n'olur?