CANHIRAŞ

21.BÖLÜM

Medya: Arya mood 👉🏻👈🏻

Hellooo💙

Uzun olmayan ama kısa da olmayan bir bölümle geldim.

Bölüm sonu görüşürüz, keyifli okumalar🌸

Mert, beni banyo tezgahına oturtup banyodan çıktı. Birkaç dakika sonra geri gelip önümde durur durmaz resmen üzerine atladım.

Kollarımı sanki uçurumdan düşüyormuşum da, tutanacak bir şey bulmuşum gibi sıkı sıkı sardım. Mert, kollarını anında bana dolasa da, şaşırdığı belliydi.

Sorgular bir şekilde "Güzelim?" dediğinde daha sıkı sarılmıştım.

Bir süre ben Mert'e sıkı sıkı sarılırken, o da aynı sıkılıkla karşılık verip sırtımı okşadı. Aklıma gelen şeyle hızla geri çekildim, Mert sağlamsa bu kan bizimkilerden birine ait olmalıydı.

Sürekli peşinizde dolaşan insanlar artık kuyruğunuz gibi sizin bir parçanız oluyordu ve eğer içlerinden birine bir şey olursa aşırı üzülürdüm.

"Diğerleri, onlar iyi mi?" diye sordum panikle.

Mert kafasını olumlu anlamda sallayıp "Hepsi iyi merak etme." dediğinde rahat bir nefes verdim. Tekrar kafamı Mert'in boynu ve göğsü arası bir yere koydum.

Mert, yine ikimizi birden yıkayıp giydirdi. Eğer bir gün Mert ile birlikte olursam, kesinlikle bu tavırları yüzünden olurdu. Beni defalarca iç çamaşırlarıyla hatta bugün sadece külotla görmesine rağmen, rahatsız edici tek bir bakışı, dokunuşu yoktu.

Ve itiraf etmek gerekirse ben buna aşırı yükseliyordum...

Peki şu an ne mi yapıyordum? Mert'in kucağında yemek yememeye çalışıyordum. Mert mi? O da sinir krizi geçirmemeye çalışıyordu.

"Güzelim bak, lütfen açar mısın şu ağzını!" diye çemkirdi. Kafamı olumsuz anlamda salladım, istemiyordum ya istemiyordum. Aç değildim işte niye zorluyordu?

"Arya elini kolunu bağlar öyle yediririm bak, aç şu ağzını!" diye bağırdığında dudağımı büktüm. En önemli silahım olmuştu artık dudak bükmek ve ağlamak... Kendi kaşınmıştı, ne yapayım?

Derin bir nefes alıp beni kucağına ata biner gibi oturttu. Yanaklarımı okşarken konuşmaya başladı.

"Güzelim biraz ye, lütfen."

"Aç değilim, olsam yerim zaten."

"En son ne zaman yemek yedin Arya?"

Hatırlamıyordum, o yüzden omuz silktim.

"Ne zaman yediğini bile hatırlamıyorsun, kafayı yiyeceğim. Ben seni öptüğüm için bayıldın diye kendimi yedim kadın, sen açlıktan bayılmışsın!"

Alnını alnıma dayadı, gözlerini gözlerime dikip dudaklarıma doğru fısıldadı.

"Yapma, bana bir daha o günü yaşatma sevgilim. Kollarıma yığıldığında hissettiklerimi bir daha hissettirme lütfen. Şu hâline bak, 1 ayda kaç kilo verdin?"

"Zayıfladım işte Mert, rahat bırak beni de devam edeyim. Aç olsam yerim zaten. Hem ben bayıldığım zaman kahvaltı yapmıştım ki, bu kadar zayıflamışken tekrar yiyip kilo alamam."