ႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲမေျဖခင္ ရက္ပိုင္းအလို တစ္ရက္ရက္တြင္ျဖစ္သည္။
"ႏွစ္ ငါ့ကိုဒါေလးရွင္းျပၪီး"
ႏွင္း သခ်ၤာတြက္ေနရင္းက နားမလည္၍ ႏွစ္ကိုေမးလိုက္သည္။
ဝတၴုစာအုပ္ထူထူကို စ်ာန္ဝင္စားစြာ ဖတ္ေနေသာ ႏွစ္ က ႏွင္းကိုလွည့္၍ပင္မၾကည့္။
"ႏွစ္ ရွင္းျပၪီးလို႔"
"နင္ကလည္း ကိုယ့္ဘာသာလိုက္မမွတ္ဘဲ။ ငါဒီမွာဖတ္ေကာင္းေနလို႔ တျခားသူသြားေမး"
ႏွစ္က ထိုသို႔ေျပာေတာ့ ႏွင္းဝမ္းနည္းသြားသည္။ ခါတိုင္းလည္း ႏွင္း နားမလည္တိုင္း ႏွစ္ကိုေမးေနက် ႏွစ္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာတြက္ျပေနက်။ သက္မဲ့ဝတၴုစာအုပ္မေျပာႏွင့္ သက္ရိွလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနရင္း ႏွင္းက စာေမးတယ္ဆိုရင္ေတာင္ စကားေျပာတာရပ္ၿပီး စာရွင္းျပတတ္သည့္ႏွစ္က ဒီေန့ေတာ့ ႏွင္းကို အေလးမေပးပါေလ။
ႏွင္းအတြက္ ပထမဆံုးအျငင္းခံရျခင္း ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
"ေအးပါ"
ႏွင္း တစ္ဖက္လွည့္ၿပီး အျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေမးရေလသည္။ "ႏွစ္"ရွင္းျပေနက်မို႔လို႔ထင္သည္။ တျခားတစ္ေယာက္ ရွင္းျပတာ သိပ္နားမလည္သလိုခံစားရသည္။
ရင္ထဲမေကာင္းလြန္း၍ ႏွစ္ဘက္ကို လည္ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ႏွင္းပို၍ပင္ဝမ္းနည္းသြားရေတာ့သည္။ ႏွစ္က တျခားတစ္ေယာက္ကို စာေတြရွင္းျပေနေလသည္။ သူဖတ္ေနတာ အရိွန္တက္ေနပါတယ္ဆိုသည့္ ဝတၴုစာအုပ္ကလည္း ေဘးမွာေမွာက္လ်က္သား။
ႏွစ္ တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ႏွင္း မ်ား ဘာအမွားလုပ္မိတာလဲဆိုတာ ဘယ္လိုမွေတြးမရ။ တကယ္အမွားလုပ္မိရင္ေတာင္ ေဗြယူေလ့မရိွသည့္ ႏွစ္က သည္ေန့ထူးျခားေနသည္ဟု ႏွင္းစိတ္ထဲ အတပ္သိေနမိသည္။
"ေဆာင္းႏွင္းသြယ္"
"ဟင္"
ႏွင္း ဝမ္းနည္းေနတုန္း အတန္းေဖာ္ျဖစ္သူ ဖူးရတီက ေခၚ၍ မအူမလည္ေလးထူးလိုက္သည္။
"ခဏ အခန္းအျပင္ဘက္လိုက္ခဲ့ပါလား"
"ဘာေျပာမလို႔လဲ ဒီမွာပဲေျပာေလ"
