Kamp yapmak için çıktıkları yolda mühürlenen iki kız kardeşin hikayesini okumaya hazır mısınız? Peki ya aslında kendilerinin normal olmadıklarını anlasalar?
* Hikayeden*
"Mühür saçmalığına inanmıyorum tamam mı! Bu tamamen bir saçmalık!"
Sinirle tısl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hadi ama! Kalkın artık uykucular!!"
Dupa'nın sesi ile açtım gözlerimi. Kolları arasında yattığım Kaan'a çevirdim bakışlarımı. Gözlerimi açtığım an görmek isteyeceğim ilk yüz oydu...
Bir eli belimde, diğer eli ise saçımdaydı. Yavaş yavaş okşadığı saçlarımla ayılmamı engelliyordu. Bana eğilip burnumu öpmesi ile gülümsedim.
"Günaydın güzelim"
Onunda yeni uyanmış olduğu sesindeki çatallaşmadan belliydi. Yüzümdeki gülümsemeyi bozmadan başımla onayladım onu.
"Hadi!!! Yola çıkmamız gerek. Bir siz kaldınız"
Göz ucuyla kulübeyi süzdüm. Gerçekten bizden başkası yoktu. Dupa'nın kulübeyi terk etmesi ile hafifçe doğruldum. Ellerimi iki yana açarak esnedim. O sırada belime dolanan kollar ile kendimi saldım ve bende kollarımı, kollarına sardım.
Omzuma koyduğu başı ile hafifçe kıkırdadım. Hemen ardından boynuma kondurduğu öpücük beni hafif huylandırmıştı.
Başımı hafifçe ona çevirdim ve gülümsedim. Ayağa kalkıp yerde duran pelerinleri aldım. Birine ona uzatırken diğerini de kendim giydim.
"Hadi çok beklediler büyük ihtimalle."
Kaan beni başıyla onaylamıştı. Oda pelerini giyince çıktık kulübeden. Diğerleri kendi aralarında sohbet ediyordu. Kaan'ın omzumdaki kolu ile Rüya'nın yanına adımladım.
"Günaydın ablacım"
Rüya bana küçük bir gülümseme ile eşlik etmişti. Ama bir değişiklik var gibiydi. Hareketleri fazla duygusuzdu. Robot gibi hissettiriyordu. O nasıl oluyorsa...
"Hadi yola koyulma zamanı. Önümüze çok fazla yaratık çıkmaz büyük ihtimalle ama siz yine de tetikte olun"
------------------------
Yaklaşık yarım saatlik bir yürüyüş ardından en sonunda Kaan'ın kolları arasından çıktım. Yalnız yürüyen Rüya'nın yanına gittim. Bakışları doğruca karşıya bakıyordu. Neden böyle anlayamıyorum...
Eski Rüya olsa çoktan ya ağlar ya da heyecanla bir şeyler anlatırdı. Tamam mühür gerçekten kırılmıştır belki. Peki o zaman neden böyle? Boz hakkında bir endişesi olsa ona ne olduğunu da söylerdi. Ama sorun tamamen onunla ilgili ve bunu biliyor. Bu yüzden söyleyemiyor...
"Rüya."
Ona seslenmem ile göz ucuyla baktı bana. İstemsizce kaşlarımı çattım.
