Kamp yapmak için çıktıkları yolda mühürlenen iki kız kardeşin hikayesini okumaya hazır mısınız? Peki ya aslında kendilerinin normal olmadıklarını anlasalar?
* Hikayeden*
"Mühür saçmalığına inanmıyorum tamam mı! Bu tamamen bir saçmalık!"
Sinirle tısl...
İşte size bahsettiğim bölüm!! Bazılarınız 'yeni bölüm' diye tutturduğu için yazdım. Kaan ve Gece yavaş yavaş yakınlaşmaya başlayacak. Ama başlarından dert eksik olmayacak bilginize :)
Kitaplarımda reklam yapmak yasaktır!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-------Rüya----------
Ne zaman kapattığımı bilmediğim gözlerimi açtım. Kapkaranlık bir odadayım. Oturduğum yerden kalkmaya çalıştım. Ama bunu engelleyen şey kollarımın ve bacaklarımın bağlı olduğu demir sandalyeydi. Merakla bakışlarım sandalyede gezindi. Ayak ve kol bileklerimden sandalyeye zincir il bağlanmıştım.
Neler oluyor? Neden buradayım? Sahi en son ne olmuştu? Sadece gece uyuduğumu hatırlıyorum. Ondan sonra hiç bir şey net değil. Kesik kesik bazı koştuğum görüntüler hatırlasamda, her şey fazla bulanık.
Bulunduğum odanın kapı benzeri yeri açılması ile içeri bir ışık doldu. Yanan gözlerim ile hızla kafamı sağa çevirdim. Ne kadar uzun zamandır buradaysam, ışık gözlerimi acıtmıştı. Tanrım! Neler oluyor böyle?
İçeri giren kişilerde gezdirdim gözlerimi. Aşırı güzel ve kulakları sivri bir kadın vardı. Hemen ardından normal kıyafetler giymiş ama yüzlerinde bir sürü yara olan 2 adam girdi. Kaşlarım çatılırken kadın konuştu
"Demek uyandın. Zihnini kandırıp seni oradan uzaklaştırmak kolay oldu"
Dedi. Kendini övmek için anlattığı belliydi. Anladığım kadarıyla zihnimle oynamış ve beni diğerlerinden uzaklaştırıp yakalamışlardı. Ağıran başım ile yüzümü ekşittim. Hemen ardından bana yaklaşan adamlardan biri ile gözlerimi kıstım. Yüz hatlarını fazla seçemiyordum ama iy bir yüzü vardı. Gözlerindeki tiksinti ve sinir kafamı karıştırmıştı
"Artık başlasak mı?"
Bıkmış sesi ile konuşan kişi benden uzakta duran o adamdı. Yakınımda durup yüzümü inceleyen ise omuz silkti
"Bence bir kaç gün daha misafirimiz olsun"
Sesi imalıydı ama ne ima ettiğini anlamamıştım.
"Sonuçta onlardan bir taneyi kolay yakalayamıyoruz"
Sanırım kurt veya bilgilerden bahsediyordu. Bir bilge olduğumu Boz söylemişti. Ama neden misafir edeceklerdi ki? Yakınımdaki adamın bir yere gitmesi ile bakışlarımla onu izledim. Ağzıma dahi açmaya hiç niyetim yok onu baştan söyleyeyim.
Adam kocaman eski bir bilgisayar gibi görünen aletin önüne geçti. Orada neler yapıyordu bilmiyorum ama sanırım bir kaç ayar değiştiriyordu
"Dikkat et. Bu oldukça genç. Diğerleri kadar dayanıklı olması imkansız"
Kadının sesi ile göz ucuyla baktım. Duvara omzunu yaslamış bilgisayarla uğraşan adama bakıyordu. Tam bakışlarımı o adama çevirecekken aniden sırtımdan vücuduma yayılan elektrik ile titredim. Saniyelik te olsa verdiği elektrik vücudumun titremesine neden olmuştu. Şokla bilgisayar başındaki adama baktım. Bunu o mu yapmıştı!? O pislik bana elekt-
