Kamp yapmak için çıktıkları yolda mühürlenen iki kız kardeşin hikayesini okumaya hazır mısınız? Peki ya aslında kendilerinin normal olmadıklarını anlasalar?
* Hikayeden*
"Mühür saçmalığına inanmıyorum tamam mı! Bu tamamen bir saçmalık!"
Sinirle tısl...
Selamlar canlar! Umarım bu bölüm hoşunuza gider. Biraz kısa bir bölüm oldu.
Kitaplarımda reklam yapmak yasaktır!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gece"
Bana seslenen kişiye çevirdim bakışlarımı. Sena odamın kapısını açmış bana bakıyordu. Elimdeki kitabı kenara bıraktım
"Bir gelir misin? Rüya tuhaf davranıyor"
Merakla çatılan kaşlarım ile ayağa kalktım. Nasıl yani? Rüya tatlı ve çocuksu hareketleri olan biri. Ne yapmış olabilir ki? Merakla peşinden adımladım. Oturma odasına gelmiştik ama kimse yoktu. Ben tam herkesin nerede olduğunu soracakken Sena'nın bahçe kapısına ilerlemesi ile onu takip ettim. Herkes durmuş bahçeye bakıyordu.
Merakla yanlarına adımladım ve baktıkları şeye baktım. Baktıkları her hangi bir şey değildi, Rüya bahçenin ortasında diz çökmüştü. Bembeyaz olan gözleri ile sanki trans girmişçesine önüne bakıyordu. İstemsizce çattım kaşlarımı. Neler oluyor? Rüya neden durup dururken dönüşmüştü ki?
"Ablam?"
Ona seslenmemi umursamadı veya duymadı. Yüzünde hiçbir mimik oynamazken birden bire ayağa kalktı ve ormana koştu. Şokla diğerlerine baktım. Aynı şok olmuşlukla bana bakıyorlardı.
"Ben peşinden gideceğim"
Boz'un birden kurda dönüşüp gitmesi ile bende peşinden koştum. Ne kadar koştum hatırlayamazken, onu hala bulamamış olmak beni endişelendirmeye başladı. Nasıl bu kadar hızlı uzaklaşmıştı bizden? Biraz sonra yanıma gelen Boz'a baktım şaşkınlıkla.
Boz bile kurt formunda bulamadıysa, nereye gitmişti bu kız? Ve nasıl bu kadar hızlı gitmişti? Işınlanmayı falan mı çözmüştü? Endişelerim gittikçe artarken kendi kendime fısıldadım
"Umarım iyisindir ablacım"
İçimden bir ses iyi olduğunu bana söylüyordu ama yine de endişelenmekten kendimi alamıyorum. Derin bir nefes aldım ve kapattım gözlerimi. Ne kadar onu hissetsem de, yönünü bulamıyorum. Sanki varlığı sağımda,solumda ve hatta önümle arkamda gibi. Neler dönüyor bilmiyorum ama iyi bir şeyler olmadığı kesin! Gözlerimi açtım hayal kırklığıyla. Boz gözlerimdeki ifadeyi görünce bulamadığımı anlamıştı. Sinirle gözlerini yumdu.
Aniden duyduğumuz bir ağaç devrilme sesi ile bakışlarımız buluştu. Boz hızla oraya atılırken, bende peşinden koştum. Ama tek bulabildiğimiz kökünden devrilmiş bir ağaçtı. Tanrı aşkına Rüya! Neredesin? Neden yapıyorsun bunları!! Gözlerimi kapadım ve fısıldadım. Belki sesimi duyardı. Belkide hissederdi onu aradığımı
"Rüya... Nerdesin?"
Hiç bir cevap alamazken omuzlarım çöktü. Gerçekten neredesin Rüya? Seni kaybedemem ablacım... Birden duyduğum fısıltı benzeri ses ile gözlerimi açtım
