ARJİN +18

BÖLÜM 27

Selam. Sınırın geçilmesine son 2 vote kalmıştı,ilk defa sınırı geçilmiş bir bölüm atacaktım ama o son voteler gelmedi..

   Bende bekleyen okuyucularıma kıyamadım ve son voteleri beklemeden attım bölümü.

   Birde şöyle birşey var, bazı kendini bilmez insanlar kitabıma gelip 'ıyy iğrenç" ," bok gibi kitap "," tecavüz kitabı " vs yorumlar atıyor.

   Açıklama kısmında nasıl bir kitap olduğu oldukça açık bir şekilde yazıyorken, kitabı okumaya başlayıp bu tarz yorumlar atılması gerçekten sinirlerimi bozuyor ve yazma hevesimi kaçırıyor.

   Kitabımı sevmeyenler hiç okumaya başlamasın bile.

   Gerçekten bu gidişle üzülerek söylüyorum, erken final yapabilirim.

  BÖLÜM şarkısını kesinlikle dinlemelisiniz..

* ** **

" Bir istiridyenin kıymetli incisini sakladığı gibi, saklarım seni.."

*

-"Korkma abiciğim, artık güvendesin." diyen abim büyük adımlarla yanıma ilerledi.

-"Ben artık yanındayım." elleriyle yüzümü avuçlarının arasına aldı.

-"Abi, ben anlamıyorum.. Burası neresi, neden buradayız?" diye hızlıca konuştum.

-"Sakin ol." dedi abim gülümseyerek ve devam etti

-" Önce bişeyler ye, biraz dinlen sonra herşeyi anlatacağım." gözlerim anlık komodinin üzerinde duran ağrı kesiciye kaydı. Birşeyler yemeye değil, onu içmeye ihtiyacım vardı. Onu oraya abim koyduysa korkulacak birşey yoktu, artık güvenle içebilirdim.

-"Başım çatlıyor." dedim yüzümü abimin elleri arasından kurtararak.

-"Önce birşeyler ye, sonra ağrı kesici iç, duşa gir hizmetçiler seninle ilgilenecekler merak etme." dediğinde aklımda dolanan o soruyu sordum.

-"Bu paranın kaynağı nereden geliyor abi? Bildiğim kadarıyla bizim bu kadar paramız hiç olmadı." dediğimde vucüdü gerildi.

-"Herşeyi anlatacağım demiştim. Ama şimdi değil, biraz dinlen ondan sonra abiciğim." deyip ellerini pantolonunun cebine soktu.

-"Tamam ama şuan tek bir sorunun cevabını almak istiyorum."

-"Neymiş o?" dediğinde merakla konuştum.

-"Abi beni neden kaçırdın? Neden yanıma gelip gidelim demedin? Zaten ben gelirdim." dedim bu soruyu mantıklı bir cevap ararken.

-" Çünkü insan içine çıkamazdım. Bora beni her yerde arıyor. Kendi isteğinle gelsen anlardı, en iyisi seni kaçırmaktı. Şimdi o kadar düşmanı arasından hangisinin kaçırdığını düşünsün dursun. " dedi son cümlelerinde gülerken.

   Sessizce kafamı sallamakla yetindim. Diyecek hiçbirşey bulamıyordum.

   Abim son kez elleriyle yanağımı sıvazlayıp arkasını döndü ve odadan çıktı. Ayakkabılarının tok sesi kulaklarımda yankılanırken, Bora 'nın şuan deli gibi beni aradığını düşündüm.

    Şuan ondan kurtulduğum için mutlu olmam gerekmiyormuydu?

   Kalbimde anlamsız bir sızı varken, ne zaman aktığını bilmediğim gözyaşımın sessizce yere damlayışını izledim.