ARJİN +18

KP2 - BÖLÜM 1

.
🌟Bölüme başlamadan önce alttaki yıldızcığa basmayı unutmayın 🌟

*

Beni öyle bir yalana inandır ki, ömrümce sürsün doğruluğu..

*

2 sene sonra..

*

-"Günaydın."

-"Günaydın Arjin. Erkencisin bugün?"

-"Uyku tutmadı."

-"Gene mi aynı kabus?"

Arjin hafifçe başını sallayıp, omuzlarını silkti. 2 senedir aynı şeyleri görüyordu. Gözlerini her kapattığında, Bora tam karşısında beliriyor 'Bana neden inanmadın Arjin?' diye soruyordu.

Arjin verecek bir cevap bulamıyor ve genellikle sıçrayarak uyanıyordu. Artık uykular haram olmuştu kendisine. Yakınları bunun için ondan psikolojik destek almasını isteselerde, Arjin her seferinde reddediyordu.

Birkaç defa Bora' yı ziyarete gitmişti. Ama Bora onunla görüşmeyi hiçbir zaman kabul etmemiş, Arjin 'i kafasında bir dolu soruyla yalnız başına bırakmıştı. Arjin onu anlayışla karşılıyordu. Sonuçta arkasından bir sürü iş çevirmiş, gözünün içine baka baka en yakın arkadaşının ellerinden tutmuş, onu bu dört duvar arasına yollamıştı. Üstelik hiçbir şeyin doğruluğundan emin değilken..

Yıllardır büyük bir pişmanlık duygusu içini kemiriyor, fakat bundan kimseye bahsedemiyordu.

-"İyi misin?" diyen Çiçek, elini Arjin 'in omzuna atıp dostça sıvazladı.

-"İyiyim."

Arjin ve Çiçeğin arası bir süre sonra düzelmişti. Ne de olsa aynı okuldalardı ve sürekli karşılaşıyorlardı. Arjin, Sude ve Dinçer ile vakit geçirirken, Çiçeğin yalnız oluşu onu üzüyordu.

Bir süre sonra dayanamayıp arayı düzeltmeye karar verdi. Sonuçta Çiçek kendisine bir yanlış yapmamıştı. Ne olduysa Çiçek ve Barbaros arasındaydı. Barbaros onunla konuşmak istemiyorsa konuşmayabilirdi ama bu Arjin'i etkileyemezdi.

Dinçer, Sude ve Çiçek bu sene mezun olmuşlardı. Arjin 'in ise henüz son senesiydi. Dinçer sürekli onunla' küçük kardeşim ' diye dalga geçer, Arjin' de gözlerinin devirerek onu cimciklerdi. Aralarındaki 1 seneyi, koskoca bir dağ yapmıştı.

Mezun olan bu üçlü bir süre iş arayıp bulamadıktan sonra, kafa kafaya verip bir cafe açmaya karar verdiler. Arjin 'e de ortak olmasını teklif etselerde, Arjin elinde yeterli sermaye olmadığı için bunu reddetmek zorunda kalmıştı. Zaten kıt kanaat geçiniyor, ay sonunu zor getiriyordu.

Okuldan sonra parttime bir işe girmiş ayrı bir eve çıkıp geçinmeye çalışırken, Çiçek ona kendi evinde kalabileceğini ve kirayı ortak ödeyebileceklerini söylemişti. Arjin bu teklife çok sevinmiş ve kabul etmişti. Çünkü zaten kirayı zar zor öderken kendine yiyecek almak için bile elinde para kalmıyor, çoğu gece aç uyuyordu.

Şimdi ise üç ortak cafelerini işletirken, Arjin 'de okuldan sonra gelip orada çalışıyordu.

-" Aşk mı lazım, dert mi lazım? Söyle sevdiğim bize ne lazım?" yüksek sesle şarkısını söyleyen Dinçer, Sude' nin yanağından bir makas aldı.

Onca zamanın getirdiği en güzel şey, bu ikilinin nişanlanmış olmalarıydı. Arjin uzun uzun onları izleyip iç çekti. 'En azından aramızdan birileri mutlu' diye düşünüp onların mutluluğuna dahil olmayı seviyordu.