ARJİN +18

BÖLÜM 1

🌟Alttaki yıldızcığa basmayı unutmayın🌟

İyi okumalar 🌼

* ** **

Uykumu bölen sesleri duyunca kaşlarımı çatarak uyandım. Sabah sabah bu kargaşaya neden olan sebebi öğrenmek için yatağımdan doğrulup kapımın önüne gittim ve hafif araladım. Görüş alanıma giren grup insanla donup kaldım. Babam yere çömelmiş iki kişi başında bekliyor bir tanesi ise tepesinde dikip sorguya çekiyordu.

Başları olduğunu düşündüğüm o kişi serseri bir edayla konuşmaya başladı.

-" O puşt oğlun nerede?" sanırım abimden bahsediyorlardı. Neden abimi sorduklarını anlamzken dinlemeye devam ettim.

-"Bilmiyorum" diye tekrarlıyoru babam. Doğru söylüyordu abim iki gündür eve gelmemişti. Zaten sürekli başına bir işler açıp, ara sıra böyle kaybolurdu. Ama bu adamlar anlamamak konusunda direniyorlardı.

-"O halde onun yerine senin canını alacağım " dediğinde kafamda bir balyoz yemiş gibi hissettim. Korkudan titreyen bacaklarım babamın öleceğini duyduğumda derman bulmuşcasına kendine geldi. Doğrulup anın cesareti ile aralık kapıyı sonuna kadar açtığımda ilk önce babamla göz göze geldik. Sonra diğerleri babamın baktığı yöne bakıp beni bulduğunda düşüp bayılacakmış gibi hissettim. Az önce babamı tehdit eden adam uzunca bir süre beni izledikten sonra kaşları kıvrıldı.

-" Siktiiirrr. Kızı alın." diye yanındakilere emir verdiğinde daha ne olduğunu anlamazken kendimi yerde sürünürken buldum. Ne kadar debelensemde umurlarında olmayıp beni bir çuval gibi arabaya sürükleyerek içer fırlattılar. Arabanın kapıları anında kilitlenirken, tek kaçış yolumu da elimden almışlardı. Arkamdan babamın haykırışlarını duyan gözyaşlarım daha fazla durmadan kendini özgürlüğe bıraktılar. Hemen sonra o adam ilişti gözüme kapıyı açıp yanıma oturup bekledi. Hırsla döndüm ona sanki bunu beklercesine rahattı.

-"Ne istiyorsun benden." diye sordum güçlü tutmaya çalıştığım sesimle.

-" İntikam."

-"Neyin, kimin intikamı? Ben anlamıyorum, benim suçum ne?" diye bağırdım tek kelimelik cevabına karşılık daha fazlasını bekliyordum.

-" Şimdi sana seçim hakkı sunacağım, sen düşün. Baban ve abinin canına karşılık, sen?"kalbim özgürlüğünü firar edercesine tekledi o an. Buna nasıl bir cevap verilirdi ki, nefes almak mı yoksa vermek mi gibi bir soruydu bu. Sustum. Gözyaşlarımda boğulurken sesimi dahi çıkaramadım. Sonra son kez döndüm baktım arkama, babamın o perişan haline.

- " Bende öyle düşünmüştüm." dedi dudaklarının kenarı yukarı kıvrılırken. Vereceğim cevaptan adı gibi emindi. Ön tarafta bir ses işittim sonra.

-"Gidelim mi Bora bey?" diye soran şoföre karşılık onay bekliyormuş gibi bana döndü. Hiçbirşey demededen kafamı sallamakla yetindim ve başımı camdan tarafa çevirdim. Bora denen adam şoförü onayladığında hareket etmeye başlayan arabayla derin bir nefes çektim.

-"Gidelim." deyip şoför ve bizim aramızdaki camı kapattı. Şuan başbaşa kalmıştık. Arkamı dönüp aynadan baktığımda bir araç daha gördüm. Kendi adamlarına ait araçtı muhtemelen. Kapının dışında dikilmiş gözleri yaşlı babamı gördüğümde her detayını aklıma kazımak için uzun uzun baktım ona.

   Bir veda bile edememiştim. Kokusunu uzun uzun içime çekip

-"Seni seviyorum baba." diyemedim.