THE REBOUND GIRL

CHAPTER 19

TERRENCE P.O.V.

I was about to enter mine to her when I suddenly heard her voice in pained. So I decided to stop it.. even if a while ago, I cant help myself from doing it. Doon ko napagtantong. She still a virgin.

I immediately removed my body on her top. Ayoko namang isuko niya sa akin ang bagay na pinakaiingatan niya ng ganun-ganun nalang. Besides, Im not her boyfriend. I lied beside her.. At nakita kong nakatingin lang siya sa kisame at walang kibo.

Tumagilid ako at humarap sa kanya. I cupped her face with my right hand.

"Im sorry... im sorry Marianne.." I said on a tired tone.

Inalis niya ang pagkakahawak ng kamay ko sa pisngi niya at nagdumaling tumayo at nagbihis.

Ganun rin ang ginawa ko, at nananatiling wala siyang imik. Akmang lalabas na siya ng kwarto ko ng pigilan ko siya sa braso.

"Marianne , Im so sorry.. I didn't mean to do that...." Paghingi ko ng dispensa sa kanya. Pagkasabi kong yon ay tumungo lang siya at nakita kong bahagyang nangilid ang luha niya. At lalo akong nakonsensya.

"Marianne....?" Anas ko. At sa halip na sumagot siya ay nagpumiglas siya sa pagkakahawak ko at dali-daling umalis.

Napaupo nalang ako sa gilid ng kama ko at napailing nalang ako sa inasal ko. Hindi mo dapat ginawa yon Terrence! My mind whispered. Tama si Nicole, nasaan ang respeto mo ?

"Damn it!" napamura pa ako habang ginulo-gulo ko ang buhok ko.

What am I supposed to do after this?

Yah, I already have the idea that she maybe have feelings for me.

Coz when she looked at me and when I looked back.. kitang-kita ko sa mga mata niyang naiilang sakin.. at minsan, hindi ko maiwasang bigyan ng kahulugan ang mga pang-aasar sa kanya ng kaibigan kong si Carlo.

And therefore, hindi dapat ako nag-take-advantage dito. That was my biggest mistake that I've done to her. Ang babaeng tulad ni Marianne, ang uri ng babaeng deserve na irespeto. I think she's the girl who's willing to gave everything she had. E diba't yun nga ang gusto mo?? My mind said. Pero sa pagkakataong ito..  narealize kong hindi sa lahat ng bagay pinaiiral ko ang pananaw ko.  Ang weird! Bakit kay Marianne, naisip ko yun? Pero bakit kay Nicole hindi? I must be crazy!

Or maybe she means something to you. Sagot ng isip ko

"Shit! I must be crazy." I reapeted.

Kinabukasan ay maaga akong nagtungo sa shop. Gusto ko rin kasing makausap si Marianne tungkol sa nangyare kahapon. Naabutan kong nagbubukas ng shop si Carlo .. okay din naman tong kaibigan ko e, masyado ko na atang naaabuso, ito kasi palagi ang nagbubukas ng shop dahil madalas akong late pumasok.

"uy Dude. Buti naman at pumasok kana." Bungad niya.

"si Marianne? Wala pa ba?" tanong ko sa kanya.

"Wala pa. Baka maya-maya pa yun, bakit?"

"Wala naman...." Sagot ko. "O sige ikaw nalang muna bahala jan, sa office lang ako." I replied at saka dumiretso na ako sa office. Ang totoo, gusto ko lang naman muna mag-aliw habang hinihintay ko ang pagdating ni Marianne.

I wanted to call her last night pero hindi ko na nagawa dahil baka hindi rin naman niya yun sagutin kaya nag-atubili na akong tawagan siya.

I turn on my PC.. kaagad kong nakita ang picture namin ni Nicole together.

We are so happy on that photo. Kinapa ko ang sarili ko to know how I feel right now. Paulit-ulit kong tinanong sa isipan ko kung .. nasasaktan ba ako? masakit ba? (regarding sa break-up). And yet my reaction was nothing. O di kaya dahil lang okupado ng isipan ko ang nangyare kahapon samin ni Marianne? Langya buong-gabi ko na ngang iniisip yun e.

Nakatitig lang ako sa harap ng computer. Blangko. Nang biglang bumukas ang pinto. I thought it was Marianne but I was disappointed ng makita kong si Carlo ang nakasilip sa may pintuan.

"Dude. Okay ka lang jan?" tanong nito.

"Yah, im fine. Anjan na ba si Marianne?" hindi ko parin naiwasang itanong.

"Wala pa e. Bakit may kailangan kaba sa kanya?" tanong nitong nakakunot ang noo.

"ah... wala, just checking on her kung dumating na siya." Sagot ko.

"okay. Sige I'l inform you kapag anjan na siya." At ngumiti ito bago umalis.

Pagkaalis niya ay natulala nalang ako sa harap ng computer. Ang tagal naman ng babaeng yon! Terrence whats going on with you?? Wala kang dapat ipag-alala .. hindi naman natuloy na may mangyare sa inyo diba? Bulong ng isipan ko. I shook my head at tumayo na ako ng madako ang paningin ko sa laptop na nasa table ko. Teka hindi ko naman dinadala dito ang laptop ko ah at kung dadalhin ko man yun hindi ko iniiwan don. Hindi rin naman ito kay Carlo dahil ang pagkakaalam ko kulay dark blue ang skin ng laptop nito. Unless nababakla na si Carlo at napagtripang kulay pink ang i-iskin sa laptop nito.

I stared to it for a while. Ah baka sa mga isa sa customer kahapon. I nodded.

 But I decided to turn in on.

Maya-maya pa'y tumambad sa akin ang picture ko as desktop background nito. Napakunot ang noo ko.

Ha? Anong ginagawa ko dito? At mukhang nagkaka-idea na ako who owns it.

Brinowse ko pa ito hanggang sa mapunta ako sa personal folder nito. Confirmed! It belongs to Marianne.

And I suddenly found myself grinning on it. Parang ngayon lang nag-sink in ulit ng maayos sakin ang katiyakang She admires me. And I felt flattered. Lalo ng may makita akong folder containing pictures of mine. Napahawak nalang ako sa chin ko habang tinitingnan lahat yon. Seriously? Is This girl really likes me?

Nagulat nalang ako ng makitang nasa harapan ko na pala si Carlo.

"Uy. Nanjan ka na pala, hindi ka nagsasalita." Saad ko sa kanya.

"E papano naman ako magsasalita e para ka diyang baliw na nangingiti... 'patingin nga!"agaw nito sa laptop. Natawa ito ng makita ang dahilan ng pagngiti ko.

"Pare aminin mo nga sa kin,wag mong sabihing nababakla ka sa sarili mong pictures?"  "Aba't kelan pa naging pink ang laptop mo,may gusto kabang aminin sakin?"he said while smirking.

"Sira!,  Naiwan yata ni Marianne yan dito—I guess that's her laptop."  Saad ko. And Carlo turn he's face on a serious look.

"Ah... I see" saad niya. "By the way, nagtext si Marianne, hindi daw siya makakapasok." he added.

At nagbago ang timpla ng mukha ko.

"Bakit daw?" taka kong tanong.

"Hindi ko alam e, basta ang sabi lang hindi siya makakapasok.. tinext ko pero hindi na nagreply e." Carlo replied while getting back the laptop on my table.

At nahuhulaan ko na kung bakit hindi nito nagawang pumasok.