The Furious Fire (Variejo Series #1)

31

Settle

Matapos ang gabing pag-uusap namin ni Eurus, or should I say sigawan? Hindi talaga ako nakatulog. Nakalimutan ko rin dalhin ang sleeping pills ko kaya pagka balik namin noong patanghali sa hotel, agad kong ibinagsak ang katawan sa kama matapos uminom ng sedatives. Ihinabilin ko si Dana kina Alex at Andrew kaya maghapo'y natutog lamang ako sa suite.

Bandang alas singko na ng magising ako. Biglaan iyon. Nang igala ko ang aking mata'y halos mabilaukan ako sa sariling laway nang makita si Eurus na nakaupo sa sofa. Madilim ang kaniyang mata at nakakapangilabot habang nakatingin sa hinihigaan ko.

"Why are you here?" ikinubli ko ang takot. Naupo ako sa kama at mariin siyang tinitigan pabalik. "Paano ka nakapasok? It was locked!"

He remains immovable on his seat. With his maroon polo sleeves that's folded up to his elbow. Three buttons are opened and dyed black slacks are well-ironed. He brought the same ambiance I felt when we were talking last night on a stateroom. The authority and control he's brought made my insides turned up side down! Damn.

The noon winds blew. His scent permeates my nostrils...annihilating my rationales to think smoothly. I swallowed when he spread his legs a bit and then put his elbows' point on his knees. Pinagdaop niya ang malaki niyang kamay bago ako pailalim na tiningnan.

"I have spare keys... Because I am the owner of Thunderbird Resorts." he said in a low lazy drawl.

Hindi ko alam kung paano niya ako nagagawang kontrolin sa pamamagitan lang ng tingin. Kakaiba... His voice is bone-chilling. His ardent eyes, when strikes mine, seems to be detonated!

Isiniksik ko ang likod sa headrest ng kama. Pinanindigan ko ang iniisip na kaya ko siya ulit harapin. Kahit sa loob-loob ko'y nagpuputukan na ang ugat ko. "What do you still want?"

"Ikaw." ngisi niya ngunit agad din nawala. His jaw tensed. "Bumalik ka sa akin... Iyon ang gusto ko mula sa'yo."

Natahimik ako sa walang pasintabi niyang sagot. Umawang ng bahagya ang labi ko. Siguro nga'y mahina ako pagdating sa kaniya dahil ngayon pa lang, nagbabadya na ang pagguhit ng init sa gilid ng mata ko. Ayokong makita niya ang pagbagsak noon.

Mariin ko siyang tinitigan. "Leave the room, Eurus."

He saddled his broad back on the sofa. Dumikwatro siya. Pinagtama niya ang punto ng mga daliri niya. He looks like lucifer while doing that intimidating gestures. He smirked.

"Can't do that, baby..." it was like a soft thunder.

Umahon ang kaba sa dibdib ko. Sa bawat ginagawa o sinasabi niya, pinanlalambot ang lahat sa akin. Tipong wala akong magagawa kung hindi ang sumuko sa apoy niya upang maiwasang matupok. Hindi ko na yata kilala ang taong iniwan ko, limang taon ang nakalilipas.

"Get out now, please..." I firmly closed my eyes when I said that.

Naramdaman ko ang panginginig ng aking labi. At nang buksan ko muli ang mata ko, naroon pa rin siya sa sofa katapat lang ng paanan ng kama kaya direkta ang tingin ko sa kaniya.

"Natatakot ka, hm?" even his fake chuckle made me wintry.

Hindi ko na binalak pang magsalita. Hindi na talaga ako nakapagsalita sapagkat tahimik na dumaloy pababa ang mga luha ko habang nakatingin sa kaniyang madilim at peligrosong mata...

"Why don't you take a shower first. So you can talk to me...nicely." aniya sa mapaghamong tinig.

Nilulon ko ang nakabara sa lalamunan ko. Marahas kong pinawi ang luha sa mata ko. Iniiwas ko ang mata ko sa kaniya. Marahas ang presensya niya. Malambot akong tao. Kaya madali sa kaniya na tupukin ako.