bound beyond fates

chapter 7.

"so sinasabi mo na natulog ka ng ilang siglo? as in centuries?" nagkibit balikat siya habang nakasandal sa upuan at nilalantakan ang isang slice ng chocolate cake. gaya gaya ba 'tong lalaking 'to. nakikikain sa paborito kong cake.

"kung tama ang calculation ko base sa anong taon ngayon, yap."

tinitigan ko siya ng hindi naniniwala kaya itinuon ko nalang ang aking pansin sa kinakain kong cake. hindi ko nalang siya pinansin dahil kung ano nanamang mga kasinungalingan ang pinagsasabi niya kagaya kanina. buti hindi tuluyang nasunog ang mga libro kaya napipilitang binalik ni aziel ang dating ayos nito at nilagay sa bookshelves.

"stop looking at me like that, i've been honest with you that's why you should be thankful that you are the only person i'm  divulging you." nagdadrama niyang saad. lahat ata ng lumalabas sa bibig niya gusto kong tapalan ng mabibigat na bagay.

"ah talaga? edi sabihin mo sa'kin kung anong ginagawa mo sa kastilyo ng claveria? alam kong wala kang kaibigan do'n na kinita. "

" paano mo naman nasabi 'yan prinsesa?"

" halatang wala kang kaibigan sa itsura mo palang. "

" ouch, just how did the palace raise you to have a sharp tongue? didn't you know, your words are hurting me right now?" umaakto siyang parang nasasaktan habang nilalagay pa ang kanyang kamay sa dibdib niya. napaikot nalang ako ng mata sa mga inaakto niya.

"sasagutin mo ba o sasagutin mo?" naiinis kong sagot sakanya.

" if the princess-" sumama ang tingin ko sakanya na nagpatawa ulit sakanya. kanina pa siya tawa ng tawa ng walang dahilan. siguro nga baliw na talaga siya.

"when i woke up, i noticed that my mana is so small like a size of a marble. and i heard before that royal divians are good for replenishment of mana. so i waited for days for them to appear but nothing came out. that's why i'm about leave when i found you crawling pitifully." i can sense his frustation while talking. hindi ko alam kung maiinis ba ako sa sinabi niya or feel relief since if he really manage to capture one, the owner will suffer from the expectations of having magic.

a royal divian is a lump of mana, born when a royalty was also born. it is also one of classification of being a claveria royalty. when the owner is growing up, the divian too grows up and it is absorb by the owner in the age of 14. and starting that day, they can use magic now. as a royal, there magic are most stonger than the ordinary magicians.

"hah, hindi ko alam kung magiging thankful ako na wala ng umaaligid na divian sa paligid or magagalit kasi iba ang ang haharap sa consequence na ginawa mo."

" you should be thankful, i literally save you. you're even lucky to have a savior-"

" yeah yeah, let's cut your self-boasting my knight and shining armour." napairap nalang ako pagyayabang niya at uminom nalang ng tsaa. namuo ang katahimikan sa kwarto habang siya ay kumuha ng libro. komportable ko itong dinama nang mapako ang tingin ko sa binabasa niyang libro. nanlaki ang mata ko sa title nito 'the magician of amari fortress'. nababahala ko siyang tinignan kung magwawala nanaman ba siya, napansin ko ang unti unting pagkunot ng noo niya kaya kaagad kong kinuha ang librong hawak niya dahil ayaw ko nanaman ito masira lalo na't kay eli ang mga libro.

"why don't we just relax and eat deliciously desserts, here have some muffins hehe." at inabot sakanya ang isang muffin. nakataas kilay lang siyang pinapanuod ako at kinuha ang pagkain sa kamay. naglapit ang dalawang kamay namin at pareho kaming napatigil sa kuryenteng naramdaman namin. kaagad niya kinuha ang muffin at tumingin sa ibang direksyon.

"eating is more better than reading those bullshits." i just sweatdrop because of his hartred. it's really scary when he locked himself getting angry for 3 days. what if i went there delayed? edi sira na library.

he's not really an ordinary magician. that's what i know from him. he even told me that his mana is quite little when i can tell that he is more powerful than most magicians i know. what if he replenish his mana? napailing nalang ako sa iniisip ko at pinagpatuloy ang pagkain.

-
"wow!" namamangha kong saad nang makalabas na kami ng sasakyan. kasama ko sila eli at aziel dahil napagdesisyunang ipasok kami ni eli sa paaralan. kaya nandito kami para bumili ng mga gamit at kailangan namin. maglilibot muna daw kami para malaman ko ang pasikot sikot ng capital ng claveria; ang nieth. kahit alam ko na dati pa.

bumungad sakin ang mga matatayog na estrucktura. kita ang ganda sa bawat isa at halos magdikit ang mga ito sa ibang mga building. marami din akong nakikitang tao na naglalakad at kita sa paligid ang kalinisan.

"do you like it that much princess?" nakangiting saad ni eli nang matapos niyang iparada ang kanyang sasakyan. masaya lang akong tumango dahil ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon masilayan ng husto ang mga bagay bagay dito. noong nagbibigay ng misyon ang hari na ang aking uncle, lumalabas ako at mabilis sinasagawa ang inatas saakin tsaka dumideretso kaagad sa kastilyo.

"tsk, parang ngayon ka lang nakakita ng bahay bahay. mas maganda pa ata nakikita mo sa kastilyo kaysa dito." masama akong lumingon sa tabi ko ng magsalita si aziel. sana nalang talaga hindi siya marunong magsalita para hindi siya panira. mahina ko siyang hinampas sa braso dahil sa sinabi niya. gusto ko sanang lakasan kaso masyado daw masakit nakakabali ng buto.

"shup up. gusto ko ienjoy 'tong pagkakataon na 'to para mamasyal hindi makinig sa mga walang kwenta mong pinagsasabi. try mo din kaya mamangha and appreciate them."

"wow. the houses are beautiful." walang gana niyang sagot na lalong nagpainis sakin kaya hinampas ko ulit siya.

"a-aray! masakit na princess. maoospital ako nito."

" wala akong pake! maospital ka sana."

" ouch, mas masakit talaga salita mo kaysa sa pananakit mo, hindi talaga bagay sayo maging prinsesa tsk." hahampasin ko na sana ng pinigilan kami ni eli na tumatawa. nasanay na din siya sa bangayan naming dalawa kaya hindi na niya kami sinusuway. kung baga parang siya ang nanay namin at kami ang kanyang mga anak. sa halip pa nga, sobra siyang natutuwa dahil bukod daw sakanya may ibang tao akong komportableng kausap. hindi na din ako maka angal dahil totoo ang sinabi niya, sa isang linggo namin pamamalagi sa suarez residence, mas lalo akong naging komportable kay aziel at napapalabas niya ang mga emosyong hindi ko inaasahan na meron ako. siya din ang nagtago sa crystal ng aking mata gamit ang mahika niya. kapag gamit ko ang mahika ko mabilis ito nawawala pero pag siya ay parang wala lang ito sakanya.

" tama na yan, nandito tayo para mamasyal hindi mag away kaya tara na. libutin natin ang mga sikat na lugar dito." nakangiti niyang saad and i swear i think i saw some halo topped her head and a brightening light behind her. tumigil na din kami at nagsimula ng maglakad.

" feeling ko may nakalimutan ako." mahinang saad ni eli pero hindi nalang namin pinansin ito dahil nakakita ako ng mga stalls na nagbebenta ng kakaibang pagkain at hinala silang dalawa papalit doon.

madaming mga pagkain ang binili ko at binigyan ako ng kakaibang tingin ng dalawa pero pinagsawalang bahala ko nalang ito. gamit ang karwahe, inilibot namin ang lugar. halata din ang dami ng sobrang tao ngayon pero hindi namin ito pinansin at isa isa pinuntahan ang iba't ibang atraksyon ng neith. mababakas sa aking mukha ang pagkamangha dahil sa una ko palang ito nasasaksihan. si eli naman ay natutuwa, nakuha niya pang magpicture kaming dalawa ni aziel na napipilitan lang makisama.

nakangiti ako at siya ay blankong nakatingin sa camera ni eli. balak pa atang ipaphoto frame ang litrato namin na hindi sinang ayunan ni aziel. sa tingin ko ipapaprint ito ni eli at itatago kay aziel para hindi ito magalit. may mga litrato din kaming tatlo kaya halos maubos na ang memory card ni eli sa mga litrato namin.

kita din sa mukha ni aziel ang pagkabagot pero napapansin ko sa kanyang mata ang aliw at interest habang nakatingin sa mga reaksyon ko. namumula ko nalang iniwas ang tingin niya at napansing may nagtitinda ng pagkain kaya hinigit ko nanaman silang pareho. they both groan and i just laugh. this is my most beautiful and enjoyable day.

until he appeared.

-