chapter 67.

6 1 0
                                        

"hahaha!" umalingawngaw ang malakas na tawa ni zavi sa buong lugar matapos kong magsalita habang nanghihina akong nakatayo. pilit kong hinahabol ang hininga ko dahil sa paninikip ng dibdib ko. ramdam ko ang mga kadenang nakapulupot sa katawan ko at pananakit ng mga sugat ko. are the other group was ambush as well?

"how can you protect them if you can't even stand properly?!"

"shut up! as long as i'm breathing, i can't let you hurt them. " nahihirapan kong hiyaw habang siya ay paunti unting ngumisi at dahan dahang tumayo sa pagkakaluhod. am i too wounded that he's not affected to my glowing eyes?

"what a heroic line." maikli niyang saad kaya walang padalos dalos ko siya inatake. if i beat him up, maybe the barrier will dissapear. isa isa na natutumba ang mga estudyante at gurong kasama ko. that's why i have to risk it all. to save us.

natutuwa niyang sinalag ang dalawa kong espada at buong pwersa niyang itinulak sa direksyon ko ang espada niya.

dahil sa paghihina ng katawan ko, hindi ko nalabanan ang lakas niya kaya mabilis akong bumitaw at inatake siya sa iba't ibang direksyon. i keep thrusting my sword as my vision became blurry again.

"you're getting slow princess! i wonder if you can keep up with me!"

" too slow. you'll be ended up dead if you continue to became this weak. i didn't raise you to be this tenuous, herady."

i moaned in pain as zavi slash his sword towards my abdomen. dali dali akong napasalampak sa sahig habang hinahawakan ang sugat ko sa aking tiyan. ramdam ko ang pag agos ng dugo dito kaya pilit ko pinatigil ito gamit ang kamay ko.

"you're in pitiful state princess. why don't you stay with me here in fuerox? so that i can treat your wounds and remove the spell unto you." atsaka niya nilahad ang kanyang kamay sa harap ko pero matalim lang na titig ang iginawad ko sakanya.

" i'll rather die to be with you, obsessive bastard." i spitted at him as his expression became annoyed.

"your quite stubborn woman." unti unti niyang tinaas ang kanyang espada at malamig na nagsalita.

"i must teach you some lesson to know where your place, bitch." mariin akong pumikit habang sinusubukang iangat ang pareho kong espada. shit! i can't move my hands anymore! is this the end for me?

"herady!" kaagad kong minulat ang aking mata nang marinig ang isang boses na pamilyar saakin. mabilis kong hinanap ang pinanggalingan ng boses pero napapikit muli ako nang makarinig ng malakas na pagsabog malapit saamin. may narinig din akong parang nabasag sa paligid at ramdam kong may pamilyar na sensation na pumasok sa katawan ko.

binuksan ko kaagad ang mata ko nang may maramdamang yumakap saakin kaya dali dali kong inangat ang paningin ko.

"aziel..." hindi ko alam kung iiyak or matutuwa because finally, he's already here.

"herady..." he's looking at me tenderly as he touch my earring. it immediately glowed and i felt that all my wounds are closing. did he teleported me? how can he use magic when we're inside the isolation barrier?

"what took you so long?" nanghihinang saad ko at mahigpit na kumapit sa damitan niya. i can sense his enormous magic that is coming out from him.

"i'm sorry. may inuna lang akong tapusin." so their group was ambush as well. may naramdaman akong malakas na mahika malapit saamin kaya lumingon ako direksyon nito.

it's the students and professors that is casting multiple spells against the knights from fuerox while some them are healing the ones that are knocked down. nilibot ko ang aking tingin upang hanapin ang barrier na nagkulong saamin pero wala na akong makita. so ang narinig ko nabasag kanina ay ang barrier. did aziel destroyed the barrier?

bound beyond fatesWhere stories live. Discover now