bound beyond fates

chapter 57.

"where are you going at this hour, lady hera?" itatabi ko sana ang takip ng tent namin nang marinig kong nagsalita si elise. napalingon ako sa likod ko at kita ko siyang nakatayo sa tapat ng sofa. she's acting like a mother right now.

"uhmm. hahanap lang ng materials para sa magic tool ko." napagdesisyunan kong pumunta muli sa cave para kumuha ng gagamitin ko. right, i'm not going there because i'm waiting for aziel. not at all.

halos lahat na din ng mga estudyante ay may kanya kanya ng plano habang ako ay wala pa. kaya nagbabaka sakali ako na may makakuha saakin ng atensyon sa kweba. ilang mapa na din ang hiniram ko sa mga prof para tuntunin ang lokasyon nito.

"at this hour?" malapit na mag hating gabi at dalawang araw na simula nang umalis si aziel. i just realized how his absence affect me. he's always been my side so it's strange that he's gone now. it's kinda lonely.

tumango lang ako dahil hindi naman ako pwede umalis ng sobrang tagal sa umaga. alam kong matatagalan ang panantili ko sa kweba kaya ngayong gabi ako aalis. i think the cave will be more beautiful in the night because of the lights shining everywhere.

"but what if something happen to you? i can go with you or i'll call the twins-"

" no. i'm going alone. " mabilis kong sagot dahil bawal nilang malaman ang lugar na aking pupuntahan. hinawi ko ang takip ng tent at nagmamadaling nagpaalam sakanya. baka kung ano ano pang itanong niya at magpupumilit pa siya sumama.

"then i'll be going now. the professors already know that i'll be leaving so no need to worry. expect me to return before sunrise. bye! " dali dali kong turan sakanya at patakbong lumabas. narinig kong tinawag ako ni elise pero kaagad akong nagteleport sa aking destinasyon.

bumungad saakin ang pamilyar na puno kaya nakahinga ako ng maluwag. buti at tama ang aking calculation kung saan ito matatagpuan. ayon sa mapa, nahahati sa dalawa ang isla ng eloisé at makikita sa gitna nito ang ginintuang puno. ang isang hati ay maaring puntahan ng mga tao, in short kung nasaan kami ngayon tumutuloy. habang ang isang hati ay misteryoso at hindi pa napupuntahan.

i'm sure that mythical creatures live there. if there's someone that crossed the boundary, i don't know if they'll return alive or dead. wala na din nagtangkang pumasok rito dahil walang nabalitaang nakakalabas dito.

kaya kalmado akong naglalakad sa ibabaw ng lawa at ramdam kong may mga matang nakatitig saakin. bakit ngayon ko lang napansin ang mga matang sumusunod saakin? am i that focused staring in the lake wondering if i'll fall or not on the other day? well, kahit ngayon, natatakot pa din ako na baka mamaya mahulog ako sa lawa at malunod. i know how to swim but what if they're creatures living here?

napailing lamang ako sa naisip ko at tinapat ang aking kamay sa puno nang makarating ako sa harap nito. maaari kaya ako kumuha ng dahon at sanga nito? i felt my self shivered as the tree started to glow. okay okay! i'm not going to steal anything to you mister tree! i'm just kidding!

nawala ang panginginig ko at nagsimula nang maliwanag ang paligid. i must be crazy, thinking that this tree is the reason why i'm trembling.

nang imulat ko ang aking mata at bumungad saakin ang pamilyar na scenario. the light above the cave and colorful gems and crystals scattered around the area.

nilibot ko ang aking tingin at nabaling ito sa kakaibang lawa sa malayuan. hindi ko na namalayan na naglalakad ako patungo dito hanggang sa nasa harapan na ako nito. tinitigan ko lamang ito at napabuntong hininga. i didn't even notice that i'm walking towards it.

napansin kong may malaking crystal sa tabi nito kaya dali dali akong umupo at napasandal dito. ilang segundo akong nakatitig sa tubig ng lawa na nag iiba ng kulay at napalingon sa sinasandalan kong crystal.