bound beyond fates

chapter 42.

"welcome to my very own fortress."

akala ko sa mga libro ko lang ito nababasa pero hindi ko inaasahan na makakakita ako ng isang kastilyong nakalutang sa kalangitan. ramdam ko ang lupang naapakan ko kasabay ang paglitaw ng mga maliliit na bilog na liwanag na pumapalibot samin.

akala ko noong una ay snow sila pero no'ng hawakan ko ang isa sakanila, naramdaman kong magic ito. is this place full of magic that something like this appeared out of nowhere? i can feel an immensely mana in this place. it's so perfect for a magicians to practice their magic here. i didn't expect that a place like this exist, it's so unimaginable.

"that's a snow light. it is made of magic so it's safe. but it will be dangerous if you try to control it and use it as an explosion." paliwanag ni aziel na naglakad papunta sa kastilyong nasa harapan namin. dahil hawak hawak niya pa din ang kamay ko, hindi ko maiwasang sumunod sa paglalakad niya.

mas kita dito ang mga bituing nagniningning at ang malaking buwan na nagpapaaninag sa buong lugar. tanaw din sa paligid ang mga puting ulap. totoo ba 'tong mga nakikita ko o masyado na akong nalunod sa mga pinagbabasa kong fantasy stories?

nakarating na kami sa corridor ng kastilyo at pansin ang kalumaan ng mga estruktura pero maganda pa din ito tignan. sa totoo lang mas maganda ata ang disenyo dito kaysa sa mansyon ni eli. it's so unique and you can see it's medieval motif.

hindi ko talaga inaasahan na ganito ang itsura ng amari fortress. it's so ethereal that you would doubt your self if it's real or not.

"aziel, lahat ba ng nadadaanan natin kanina ay totoo or baka gumamit ka ng illusion spell sakin?" paniniguro ko sakanya at mahina siyang tumawa.

"you think i'm going to waste my time casting an illusion spell to you? even if you blink hundred times, what you're seeing now is real." mapaglarong pahayag niya habang nauuna na siyang maglakad sakin. hinihila niya pa din ako gamit ang kamay ko kaya hindi ko sinasadyang mapatingin doon. i realized that my hand is perfectly fit to his hand- ahh! what are you thinking hera?! it's not time to think about my feelings! you're literally walking to a legendary place that is only mentioned in the books! it is nothing compared to galexia fortress! kaya siguro walang nakalagay kung saan ito makikita dahil paniguradong pagkakaguluhan ito ng mga tao.

tumigil kami sa malaking pintuan at kaagad niya itong binuksan. kitang madilim sa loob ngunit dahil sa ilaw ng buwan, naaaninag ang kalooban nito. kagaya sa ibang fortress, may makikitang mga magic tools at documents sa tabi. napapalibutan din ito ng mga libro at may lumulutang pang mga snow light sa loob ng silid. pati pala sa loob may nagsisihulog na ganito, they're like fireflies dimming in the dark.

hinigit ako ni aziel papasok at pumunta kami sa isang malaking bintana tanaw ang kalangitan. ramdam ko ang simoy ng hangin nang makalapit kami at pinagkuha ako ng upuan ni aziel. umupo ako roon habang siya ay naupo sa stool ng bintana.

"what do you think about this place princess?" hindi ako makasagot sa tanong niya dahil sa kanyang anyo ngayon. tanaw sa likod niya ang naglalakihang buwan at ang kanyang buhok na gumagalaw ng bahagya. bagay ito sa kulay ng kalangitan ngayon.

"are you distracted by my face right now? i know that i'm attractive but you should just say it. i'll accept it wholeheartedly because it's the truth." natauhan ako sa pagtitig sakanya dahil sa sinabi niya.

"w-what are you talking about? i'm just looking at the moon behind you! even a situation like this, you're still arrogant. " masama ko siyang tinignan upang matago ang kahihiyan ko sa paghuli niya sakin. i didn't mean to stare you like that! i just can't help it since you're captivating under the moon.

"sure, sure. i'm being honest with you since many people already told me that i'm good looking even in the past years. " napairap nalang ako sa kahanginan niya.