bound beyond fates

chapter 51.

"princess." napalingon ako sa direksyon ni aziel na blankong nakatitig sa tutuluyan naming hotel ngayong araw. narito kami ngayon sa fuerox dahil sa kanluran ng kahariang ito, matatagpuan ang pupuntahan naming isla. gumamit kami ng transportation circle upang makarating ng maaga dito. magpapalipas muna kami ng isang araw dito upang paghandaan ang paglalakbay namin sa eloisé. maari din kaming mamasyal dahil may iba samin na ngayon lang nakarating dito.

the magical island, eloisé. it is famous among magicians especially to their magic researches. may matutuklasan kang natatangi na mga materyal na makikita lamang sa lugar na ito. upang makagawa kami ng magic tools, dito kami maghahanap ng materials. i'm kind of excited since it's my first time going to that island and making my own magic tool. i wonder kung paano ko ito gagawin.

pero matapos i anunsyo ang aming filed trip, tahimik lang si aziel kaya nag aalala ako sa inaakto niya. may nangyari ba sakanya sa lugar na iyon kaya ayaw niya pumunta? pero bakit pa din siya sumama?

"yes? do you want to go back home? i can leave with you-" naputol ang sasabihin ko nang magsalita siya.

"i'm going out for a while. maybe it will take a long time for me to return." nabitawan ko ang hawak kong maleta sa pahayag niya at gulantang na napatingin sakanya. you're going to leave again? and it will take time?

"how long?"

"maybe a week or a month." napaawang ang bibig ko sa pahayag niya at ramdam ko ang panic na namumuo sa loob ko. where is he going?! bakit sobrang tagal naman ata bago siya bumalik?!

"i'm going to replenish my mana in that island, princess."

" actually i've been thinking about going there before they announced our field trip."

" coincidentally we're going to eloisé so you can wait for me there after i'm done." tahimik lang ako na nakikinig sakanya habang nag aalala siyang nakatitig sakin. so he's hesitating to tell me because of my reaction. he can just leave me without warning like before but he's considering me now.

"i see." iyon lang ang naisagot ko habang kinuha ko ang malate ko at nauna nang naglakad papuntang hotel. hinabol naman ako ni aziel at tinawag ako pero hindi ako lumingon sakanya.

i don't know why i'm reacting like this. i only know is that i don't want him to leave. i know it's a selfish request but departing for a week even a month?! i don't think i can wait for him that long. isang linggo nga lang ang field trip namin, paano ko siya hihintayin ng isang buwan?

pero alam kong wala na ako magagawa sa desisyon niya dahil matagal na niyang gustong maibalik ang dating kapangyarihan niya. kumbaga iyon ang naging dahilan para magkita kami. kaya tumingin ako sa direksyon niya nang nasa tapat na kami ng aming magiging kwarto. magkatabi lang ang kwarto namin kaya nasa tabi ko siya ngayon na tahimik na nakatitig saakin.

"okay, you can go for now but you have to make sure that you'll comeback after a week, alright?!" matigas kong pahayag sakanya at dali daling pumasok sa loob ng kwarto ko. kita kong may sasabihin pa sana siya pero hindi ko na ito narinig nang isarado ko ang pinto. so it's a soundproof room huh.

napasandal ako sa pintuan at napaatras nang marinig ko ang boses ni aziel. i thought this is soundproof?!

"you don't have to worry princess. i'll comeback immediately so that you won't miss me too much." ramdam ko ang pag iinit ng mukha ko at sisigawan sana siya pero napagtanto kong hindi niya pala ako maririnig.

damn him and his magic! i can feel my heart beating so fast as i lie down to the bed. isinubsob ko ang namumula kong mukha sa unan upang maitago ang nararamdaman kong hiya.

you better return quickly aziel or else i'm going to beat you up until you can't walk enough to leave me again.

-
"so how are you going to replenish your mana?" tanong ko kay aziel at kinain ang pagkaing nakalatag sa harap ko. nandito kami ngayon sa isang restaurant para mag lunch. kanina pa kami namamasyal dito sa fuerox matapos namin ayusin ang mga gamit namin sa hotel. kaming dalawa lang ang magkasama habang nililibot ang mga tanawing makikita sa kaharian. kaya napagdesisyunan naming magpahinga at kumain.