chapter 38.

7 1 2
                                    

"didn't eli told us not to cause trouble? what the heck did you do earlier?! how could you speak like-" naputol ang sasabihin ko nang bumuntong hininga si aziel at nayayamot na nagsalita. kami ngayon ay naglalakad papuntang classroom at meron pang 20 minutes bago magumpisa ang klase namin kaya pwede pa kaming matagalan hindi tulad sa ibang klase na nagsisimula na kaagad.

"ahh, you're going to make my ears bleed if you continuously scold me like that."

" i'm just worried about you! he's a prince! what if he use his title to hurt you? you know that guy is a bad news right? then why did provoke him? you're going to harm your self, you arrogant bastard!" matapos ko siyang sigawan ay hinihingal akong napatigil habang siya ay biglang tumawa na lalong nagpainis sakin. this jerk, can he be more grateful that i'm concern about his well being?

napatigil ako nang maramdamang may kamay na humahaplos sa buhok ko kaya napaangat ako ng tingin. as his intense ruby eyes stared me, i can feel my heart skipping a beat. kita sa mukha niya ang maliit nitong ngiti na gusto ko pa makita. i really like his smile since he smiled rarely.

"how cute. you're worried about me. you know, you're the only person who told me that numerous times. it's kind of sweet." ramdam kong nilaro laro niya ang buhok ko at pinantay ang mukha niya sakin. napaatras ako ng kaunti dahil sa lapit ng mukha namin. kahit ayaw kong mapatingin sa mata niya, hindi ko ito mapigilan dahil parang hinihipnotismo ako nito. i feel like i'm going to drown deeply and lost myself.

" but you don't have to worry, infact you should worry for other people. afterall you must know what i'm capable of right?" matagal bago mag sink in ang sinabi niya kaya dahan dahan niyang inangat ang ilang hibla ang buhok ko at hinalikan ito. ramdam ko kaagad ang pamumula ng mukha ko habang siya at diretsong nakatitig sakin. ngumiti siya sa reaksyon ko at banayad na nagsalita.

"so don't think too much about it. it's still me whoever i am. don't forget that i'm your powerful and handsome savior since day 1." nanlaki ang mata ko sa pahayag niya at binitawan ang buhok ko. kinuha naman niya ang kamay ko at hinigit ako papalakad.

"let's go princess we still have a class to catch up." unti unting namuo ang ngiti sa labi ko at kaagad na sumagot.

"okay!" yeah, so what if he's a terrifying legendary magician? he's still the aziel i know after we met that day. he's still the arrogant bastard i know. that's why i should not be overthinking about this.

i don't know but somehow i saw relief in his  eyes or it's only my hallucination?

-
"i greet the king of claveria, his majesty king davion." yumuko si thiarra sa harap ni davion na nakaupo sa kanyang trono. nakahalumbabang siyang nakatingin sa kanyang pamangkin at malamig na nagsalita.

"so, how is she?" his icy voice echoed through the throne room at napapikit nalang si thiarra sa naramdaman niyang aura. kahit kailan, hindi talaga nagbabago ang malamig at mabigat na presensya ng hari maliban nalang pag ang usapan ay tungkol sa kanyang anak.

"i know that you're excited to hear about princess herady but you should let the crown princess stand properly your majesty. mangangalay siya pag matagalang siyang yumuko sa harap mo." pahayag ni clyde- ang kanang kamay ng kasalukuyang hari ngayon, si haring davion. kakauwi lang ni thiarra galing sa paaralan at kaagad siyang pumunta sa throne room para kausapin ang hari gaya ng ginagawa niya araw araw.

"tsk, raise your head." thiarra felt relived to clyde because he's always there to admonish his uncle.

"princess herady already had a partner for our traditional ball this saturday." kalmadong saad niya at napapikit dahil sa aura na pinapalabas ng hari kasabay ang pag ilaw ng mata nito.

bound beyond fatesWhere stories live. Discover now