bound beyond fates

chapter 41.

hinila ako ni aziel sa dance hall at tumigil kami upang yumuko sa isa't isa. ang ibang sumasayaw ay napapatingin saming dalawa kaya naiilang ako na napaiwas ng tingin sakanila. ramdam ko din ang unti unting paggapang ng kaba sa loob ko. ugh, why did i agree dancing with him? mapapahiya lang ak-

"relax your body princess, i can feel your stiffness." ramdam ko ang mainit na kamay niya na humapit sa likod ng beywang ko at higpit ng hawak niya sa isang kamay ko. mas lalo lang ako nanigas dahil sa lapit ng katawan namin.

"you know, i don't like dancing with someone that is so firm." nawala lahat ng kaba at paninigas ko dahil sa sinabi niya. masama ko siyang tinignan at sinubukang apakan ang paa niya para makaganti. who cares kung mapapahiya ako? since day one pa siya nakakairita dahil sa mga lumalabas sa bibig niya.

pero nagulat ako nang maiwasan niya ito at bigla akong napahawak sa balikat niya nang magsimula na siyang gumalaw. sinundan ko ang galaw niya at napagtantong nagsisimula na pala kaming sumayaw.

"you bastard, you could warn me!" napangisi lang siyang ginagabayan ako sa pagsayaw kaya hindi ko maiwasang sundan siya.

"eh? but you're the one started it."

"aapakan ko lang paa mo!"

" oh? are you perhaps still nervous since you tried to step on my foot? " inosente niyang saad na nagpainis pa sakin. this guy-!

"you-" nanggigil kong saad sakanya at hindi sinasadyang mapatingin sa pulang mata niya. somehow all my anger vanished as i stared more in his eyes. his red eyes are really my weakness. it's like glowing since natatamaan ito ng ilaw sa itaas. pati din siya ay tahimik na nakatitig sakin kaya matagalan kaming nagkatitigan habang sumasayaw.

oh? i noticed that i'm not stepping in his feet. is this an improvement or an exception since it's him? ilang minuto kaming hindi nagsalita at tahimik lang dinadama ang musika galing sa mga musicians sa tabi at ngayon ko lang napansin na nasa gitna kaming dalawa.

napahigpit ang hawak ko sakanya at napansin niyo ito that's why he also tighten his grip to me like he's assuring me. i felt a warm feeling inside me and i can still hear my heart beating so fast. hindi niya naman niya siguro maririnig diba?

habang nakatitig pa din sa mata niyang nakakahipnotismo may biglang pumasok na alaala sa isipan ko. tanungin ko na ba siya tungkol sa pagkatao niya?

"aziel."

"hmm?" strange. our atmosphere today is quite bizarre. it's so serene and calm. so unlikely to his teasing and arrogant self.

"i just want to ask something."

"what is it?" malumanay din ang pananalita niya ngayon, nakakapanibago pero maganda siyang pakinggan. it's so refreshing.

"are you..." nag aalanganin kong saad habang nakatitig pa din sa mata niyang hindi ko maihiwalay ang tingin. tinaas niya ang isa niyang kilay, indikasyon na ituloy ko ang sasabihin ko. ramdam ko din ang pagpisil niya bandang bewang ko para siguruhin ako.

"are you the magician of the amari fortress?" diretsahang tanong ko at pareho nang tumaas ang kilay niya.

"i thought you already know it?"

"i want to confirm it coming from your own mouth. do you know how confused and disoriented i am noong pinagtagpi tagpi ko ang mga clues noong nagdiscuss sila dati?" mahina siyang tumawa sa reklamo ko.

"i know, halos tulala ka nga buong araw noon." kumunot ang noo ko sa sinabi pero nawala ito noong magsalita ulit siya.

"and yeah. i'm the most powerful magician alive so you can have your peace in mind princess. " i don't know if it's my imagination but i saw his red eyes glow for a second. ilang beses ako napakurap sa nakita ko kaya napangiti si aziel sa reaksyon ko. after his eyes being my weakness, susunod ang kanyang genuine na ngiti. i really want to see it more.