bound beyond fates

chapter 33.

"hi mother. it's been a while right?" umupo ako sa harap ng puntod ni ina kasama si eli. napagdesisyunan naming bumisita ngayon dahil weekends na. kakaumpisa ng bagong klase namin kahapon at sobrang nakakapanibago. maraming mga estudyante ang lumapit samin, buti nalang at dumating na ang prof. nakakailang ang mga bulong at titig nila samin pero halos lahat sakanila ay may pagkamangha sa mukha.

"last time, i told you i made friends with the ladies i've met in the tea party. surprisingly when we have assessment, they all won to their opponents. nanalo din ako pero sa totoo lang hindi ko inaasahan na ang prinsipe ng fuerox ang makakalaban ko. i remember before that uncle and the king of fuerox made an treaty. mapapawalang bisa ba ito dahil patay na ang dating hari? " kita sa harap ng puntod ang mga bulaklak at pagkain na dinala namin. tahimik lang si eli sa aking tabi habang nakikinig pero bigla siyang nagsalita.

"i've watched her fight in the arena, yvonne. she became strong and independent like you want her to be. i'm really proud while watching. parang kahapon lang, isang lang siyang maliit na bata na kailangan protektahan pero ngayon-" nakita ko na naluluha si eli kaya dali dali kong kinuha ang panyo sa bulsa at binigay kaagad ito sakanya. kinuha niya ito at pinunasan ang luha niya habang ngumingiti.

"now she can protect her self. not for other people or you, but her self. she already started to think about her self this past months. i'm so glad because our wish is becoming a reality now. i'm sure you're watching her from above right? kita mo ding dalaga na siya." hindi ko alam pero parang may ibang meaning 'yung huli niyang sinabi or imagination ko lang 'yun?

"i really don't regret escaping that place mother. i've meet new people, experience things that never happen to me and having new feelings that i ever felt before. it's so strange pero nakakasanayan ko na. dati todo iwas ako kina thiarra at drake pero ngayon mas lalo lang ako naging comportable sakanila."

" how i wish this will be permanent but-" napangiti ako ng mapakla dahil alam kong hindi ito panghabang buhay, pero sana kahit isa man lang sa naranasan ko ngayon, manatili sa tabi ko. "- nothing is permanent in this world especially mine."

" princess…" malungkot na saad ni eli kaya ngumiti lang ulit sakanya.

" by the way after the assessment, napadpad ako sa 1st level which is the highest level. akalain mo 'yun, ilang buwan lang kami sa lowest level pero sa isang iglap nasa tuktok na kami. akala ko nga matagal pa kami mag gagraduate pero isa pang panalo sa assessment next semester, kami ang unang estudyante na makakapagtapos ng isang taon lang sa paaralang 'yun." tumawa ako dahil baka ilista kami ni aziel sa history book ng claveria.

"and after the assessment, you will have a traditional ball right?" nawala ang tawa ko dahil sa sinabi ni eli. bakit kailangan mo pa ipaalala sakin 'yan?

"pwede ata hindi dumalo diba eli?" i sweetly smile at her and made a puppy eyes. ngumiti din si eli sakin pero alam kong kakaiba ang ngiti niya kaysa sa dati.

"pwede naman but do you think yvonne will like it if you don't go?" nawala ang ngiti ko at tumingin sa lapida ni ina.

"but i don't want to dance. sana kagaya ko si ina pag sumayaw kaso ninenerbyos ako. i don't want to embarrass myself infront of many people."

"it's been years noong huli kang sumayaw, for sure mawawala din 'yang nerbiyos mo." duda ako diyan eli. iniisip ko palang sumayaw at sa harap pa ng madaming tao, ninenerbiyos na ako. isa akong anak dancer pero natatakot sumayaw.

"you must go princess. your mother said face all your fears and move forward, remember?" napabuntong hininga nalang ako at unti unting tumango. siguro magiging ayos lang naman ako diba? naalala ko pa kung paano sumayaw pero sana hindi ako makaapak ng paa. but wait, if i don't have a partner and no one will ask me to dance, i'm safe right?