bound beyond fates

chapter 11.

"aziel?!" sigaw ko at napahawak sa dibdib dahil hindi ko inaasahan na makikita ko siya ngayong oras.

"the one and only." nakangisi niyang saad at umupo sa tabi ko .

"a-anong ginagawa mo dito?"

"bakit bawal ba ako dito?" inosente niyang sambit na nakatingin sakin. itinaas niya ang kanyang kamay at tinapat sa harap ko.

"para saan yan?" unti unti na din akong kumalma sa kanyang biglang paglitaw. imbis na mamatay sa kamay ng kaaway, mamamatay lang ako sa heart attack.

"since i'm kind friend, i'm going to heal your hand." pilyo niyang sabi na nagpainis sakin. napipilitan ko nilagay ang kamay ko sa kamay niya at inaasahan na may maramdamang kuryente. sa ilang linggo naming magkasama, hindi namin maiwasang maghawakan kaya nasanay na ako sa kuryenteng dumadaloy saakin tuwing maglalapat balat namin. umilaw ang kamay niya at unti unting naramdaman ang pagsasara ng sugat at pagkawala ng dugo. tinanggal ko na ang bandage sa aking kamay dahil hindi na ito kailangan at tumingala sa kalangitan. hiniwalay ko na din ang kamay ko sakanya.

kita ang mga nagliliwanag na bituin sa kadiliman at napaisip kong bakit lumabas ang lalaking asa aking tabi. hindi kaya narinig niya ang sigawan namin kanina?

"what are you doing here outside at this hour?" kinakabahan kong tanong sakanya.

" what? i think i should be the one i'm asking you that question since it's inappropriate for a lady to wander in the midnight."

matalim ko siyang liningon at mahina siyang tumawa habang itinaas ang parehong kamay na tila sumusuko.

" i just felt a mana fluctuate when i'm resting." i sigh in relief inside and amaze by his sensitive senses. while staying with him, i already accepted that he's more powerful than me. may mga bagay siyang nagagawa na hindi ko nagagawa. sa katunayan siya ang kilala kong pinakamalakas na magician na nakita ko sa buong buhay ko. pero syempre hindi ko sasabihin sakanya baka lumaki pa ulo niya.

"really? saakin ba galing 'yun?"

"bakit may iba pa bang tao dito?"

"shup up mahinang nilalang."

" ako mahinang nilalang? paano-"

" hindi mo kinaya ang pagmamaneho ko. akala ko pa naman makakayanan mo since you're always saying that you're the most powerful being in the world etcetera."

"…"

" oh natahimik ka 'no? sabi-"

" masyadong demonyo ka magmaneho. next time huwag ka na magdrive. magteleport ka nalang. ayaw ko pa mamatay ng maaga." kita sa mukha niya na may masama siyang inaalala. napikon ako sa reaksyon niya kaya hinampas ko siya sa braso.

"bwiset ka, akala ko pa naman maasar kana."

" heh, the princess is really trying hard."

ramdam ko ang galit na namumuo sakin nang magsalita siya.

"how about you princess? what are you doing at this hour? you're even bleeding. as a princess, you should treat your body more delicately."

i snorted about the last part since i received many scars and wounds around my body. thanks to magic, they immediately disappear making skin look perfect.

"wala lang, bawal ba magdrama ngayon?"

"wala lang but you're crying?"

" wh-what?" hinawakan ko ang mukha ko nang may naramdamang basa. nanlaki ang mata ko dahil simula ng namatay si ina ang huling iyak ko. wala naman dapat ako ikaiyak ngayon pero bakit ako umiiyak? at bakit sa harap pa ng lalaking 'to?