bound beyond fates

chapter 22.

pareho kaming naupo sa gilid ng kama ko at tinatanaw ang buwan sa labas.

"ahh, what soft beddings you have, i can literally sleep here for a long time." he let himself collapse in the bed. i just glare him that make him snicker.

"i'm really tired you know, if i recover all my mana i will not be weary like this. damn that motherfucker stealing my mana while i'm sleeping so peacefully." nagtaka ako sa mga binabato niyang lait pero hinayaan ko nalang baka sakin pa mabuntong ang galit niya.

"is there another way for you to recover your mana? since they are no more royale divians roaming around." natahimik naman siya at biglang umupo sa pagkakahiga niya. nailang ako sa titig niya habang siya may malalim na iniisip.

"there is but i've never tried it before." seryoso niyang saad at parang may inaalala.

" then why don't you try it, you've been complaining about your mana this past days." natahimik siya at mabagal na tumango.

" yeah, i should recover my mana so that i can break the chains wrapping you." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

" wait nakikita mo ba ngayon?" gulantang kong saad habang siya ay blanko lang nakatingin sakin. halata na talaga ang pagod sa mata niya.

"i saw it earlier when i came by your veranda. it's wrapping you tightly. but it immediately dissapeared when i showed my self." wrapping me tightly? does that mean when i'm overthinking or sad, the chains will react. now that i think about it, i can feel my breath getting heavier until aziel show up. i didn't notice it because when i'm in the palace, i always felt suffocating. i thought i have an asthma or something. but i didn't expect that my chains are the cause of it. just what are these chains? why are they wrapped to us, the royal family? i think we have this already the moment were born.

but what if aziel didn't show up? will i be catching my breath like in the palace? i'm getting better when i saw my mother. that's why i did all my uncle ordered me to fulfill. so that he will never harm mother that is my only comforter. my home.

nagising ako sa pag iisip ko ng may maramdamang mabigat na bagay sa aking gilid. nanlaki ang mata ko nang makitang nakadagan si aziel sakin. itutulak ko sana siya nang mapansin ko ang nakapikit niyang mata. sa sobrang pagod niya ba hindi na niya namalayan na nakatulog siya? kaya ba mahinahon ang pagsasalita niya kanina. ni hindi ko pa natatanong kung saan siya galing kahapon at ano ang nangyari sakanya.

napabuntong hininga nalang ako dahil malalaman ko din ito sa ibang araw. narealize ko lang na wala akong alam kay aziel. kung saan siya galing at sino ang magulang niya. alam kong may naging teacher siya dati at halatang magaling ito dahil sa mga nagagawa ni aziel. ayaw ko siyang tanungin dahil natatakot ako sa magiging reaksyon siya. at gusto ko din na sabihin niya ito ng kusa.

napatitig ako sa mahimbing na pagmumukha ni aziel at sinundot ang pisngi niya gamit ang daliri ko. as expected he cutely scrunch his nose and i giggled to his reaction. i stopped when realizing that he has a peaceful face when sleeping. of course hera what do you expect? it's my first time seeing it and kind of refreshing to watch.

nanlaki ang mata ko nang napagtantong matagal na akong nakatitig sakanya. you're so creepy hera! kaya dahan dahan ko siyang inalalayan sa sofa ng aking kwarto. maingat ko siyang inihiga para hindi siya magising. buti nalang at malalim ang tulog niya kaya dali dali akong kumuha ang unan at kumot para sakanya.

matapos ko ilagay ito, naramdaman ko din ang antok sa sistema ko kaya tinapik ko ng mahina ang braso niya.

"have a sweet dream aziel, good night."

dumiretso naman ako sa kama ko nang biglang pumasok sa aking isipan.

when i return to the palace, i'll try to research about the chains. maybe i'll try to talk to his majesty since he already knows it. i mentally cringe thinking about chatting with the king.