Only One Night ~Min Yoongi ~

2

Bir hafta sonra.

"Merhaba Iseul. Oturabilir miyim?"

Kantinin en uç köşesinde oturmuş elimde telefon ev ararken bölüm arkadaşım Ya Min'in sesiyle tüm dikkatimi ona vermiştim.

"Merhaba Ya Min. Tabi, otur lütfen."

Hemen yanındaki kullanılmaktan dolayı rengi tutulan ve yer yer boyası kopan beyaz sandalyeyi çekip oturdu. Kalbi temiz ve güzel bir kızdı Ya Min. Arkadaş canlısı ama önüne gelen herkesle de çok yakın davranmazdı. Ya Min'le üniversite'den beri arkadaşız, çok ta yakın değiliz ama arada oturur sohbet ederiz.

"Bulamadım mı hâlâ bir ev."

Dudağımı hafif büzerek başımı sağa sola salladım, yanaklarımı hafif şişirerek derin bir nefes verdim.

"Ne yapacaksın peki?"

Güzel bir soruydu. Hool amca şüphelenmeden o evden bir an önce çıkmalıydım. Yoksa sanki derdi azmış gibi bir de benimle uğraşacaktı

"Uygun fiyatlı yaşanılabilir bir yer iki güne kadar bulamazsan mecburen maaşımdan vazgeçerek geçen günkü emlakçıyla anlaşacağım."

Dört gün önce büyük, görkemli, ve sosyeteden her türlü insanı ağırlamış bir restoran da işe başlamıştım. Bu güzel bir haberdi, hiç değilse iyi bir gelir kaynağım vardı artık. Ancak dün de emlakçıyla evleri gezerken bir evi beğenmiştim, ama o evi tutabilmem için maaşımın neredeyse 2/3-ni kiraya vermek zorundaydım ki, bu kötü olan şeydi yerde kalan maaşla hem faturalar hem kendimi geçindirmek zor olacaktı. Daha doğrusu imkansız.

Ev o kadar paraya asla değmiyordu ama şehir merkezinde olduğu için kirası tavan yapmıştı. Ancak bir öğrencinin ihtiyaçlarını karşılayacak bir evdi. Sanırım bu gidişle o evi tutacağım. Çünkü baktığım fiyatı uygun evler ya okulum'la, işime uzaktı ya da evin ısıtma sistemi olmaması gibi büyük sorunları vardı.

"Anlıyorum... Ben de kalmayı bir kez daha düşünsen?

"Çok teşekkür ederim Ya Min, gerçekten çok düşüncelisin ama kalamam. Teklifin için tekrar sağol."

Ya Min geçen hafta beni elim de telefon dert babası gibi üzgün görünce neyim olduğunu sormuştu, bende durumu kısaca anlatmıştım. Hiç düşünmeden beni evine davet etmişti. Yalnız yaşasaydı bu duruma kesinlikle hayır diyemezdim ama nişanlısının gelip arada onda kaldığını daha öncesinden bana söylemişti. Ben orada kalırsam düzenleri bozulur, istedikleri gibi vakit geçiremezlerdi. Eminim gece kalmazdı bile. Ya Min daha önceden nişanlısının utangaç biri olduğunu söylemişti, açıkçası ben de tanımadığım bir erkekle aynı evde kalamazdım.

"Bak aklıma ne geldi?"

Başımı kaldırıp sorar gözlerle yüzüne bakmıştım.

"Cha sanırım yurt gibi bir yerde yirmi-otuz kızla birlikte kalıyor, ve sanırım ücretsiz. Geçen gün evden ayrılmak istediğini duydum ama yerine birini bulmadan çıkmasına izin vermiyorlarmış sanırım.

"Gerçekten mi?"

"Evet, geçen arkadaşı Yuna'la konuşurken duydum. Bir sor istersen kendisine."

"Tamam, ama ders başlamak üzere okuldan sonra konuşurum."

"Peki, hadi sınıfa gidelim o zaman."

...

"CHA...CHA..."

Okulun çıkışına doğru ilerleyen Cha ve Yuna'yı görünce koşarak Cha'ya seslenmiştim, ikinci seslenişimde duymuş bana doğru bakmıştı.

"Merhaba Cha, merhaba Yuna."