Only One Night ~Min Yoongi ~

50. Final

Merhaba

Öncelikle hepinize geçmiş olsun dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Ameliyat sırasında bazı problemler yaşasansa da şu an gayet iyiyim. Sadece güzel bir yenilik gelen ve daha da yoğunlaşan hayatıma alışmaya çalışıyorum o kadar.

Diğer bir konu geçen iki bölümde yaptığım fic oylamaları. Oylamalar eşit çıktı. Lütfen vermeyenler eski bölümde oy versin. Yazılı olan ficleri okumadım diyorsanız açıklama kısmına göz atıp ilginizi çekene oy verin lütfen.

Yeni ficlerden ise yine eşitlik var. Lütfen oy vererek seçim yapın.

Umarım finale yakışır bir bölüm olmuştur.

Lütfen final için bir tane de olsa yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar.

________________

Yoongi

Gözlerimi yavaşça açtığımda kollarımın arasında göğüsüme sinip aynı şekilde bana sarılan bedeni uykulu bakışlarımla gördüğümde gülümsedim.

Başımı hafifçe eyip saçlarını öpüp uykulu gözlerimi tekrar kapattığımda göğüsümde yavaşça hareket etmesiyle yeniden gözlerimi açtım.

Aynı uykulu gözlerle başını kaldırıp bana baktığında gülümsemem genişlerken bana eşlik etmişti.

"Günaydın güzelim."

"Günaydın."

Hafifçe beyazlamış teni ve çok az şişmiş dudaklarını aralayıp uykudan dolayı çatallı gelen sesiyle söylediğinde bu haline dayanamayıp yaklaşarak dudaklarını derince öpüp geri çekildim.

Yüzündeki gülümseme büyüyünce aklına bir şey gelir gibi kaşları çok az çatılınca benim de meraktan istemsizce çatılmıştı.

"Ne oldu?"

"Yoon Seul bu sefer hissedip uyanmadı, ona şaşırdım."

Burnumdan nefes verirken güldüğümde başımı geriye yaslamıştım. Altı ay önce kızım aylar sonraki kavuşmamızı böldüğünde bunun son olmadığını biliyordum ama her seferinde hatta masum bir öpücüğü bile böleceğini ikimizde düşünmemiştik. Ama gerçekten yapmıştı.

Ne zaman yakınlaşsak sanki hissediyormuş gibi anında ağlar ve ya seslenirdi. Her seferinde onu uyutmak için çabalasak da bazı geceler başarısız oluyorduk. Bazı geceler ise geç uyuduğunda Iseul'u göğüsünün üzerinde kitap ve ya telefonla uyurken buluyordum.

"Belki bugün bir yaşı olduğu için büyüdüğünü anladı ve kızımız annesi ve babasını rahat bırakmaya karar verdi?"

"Hiç sanmıyorum. Sana o kadar düşkün ki büyüdükçe bunun artacağını düşünüyorum."

Tam olarak emin olmasam da sanırım gerçekten kızım beni annesinden bile kıskanıyordu. Çünkü normal zamanlarda bile Iseul ve beni yakın gördüğünde sinirlenerek bağırıyordu. O zamanlar da 'Ba' diyerek kendisini adeta kucağıma atıyordu.

"O zaman belki de bu bizim için bir fırsattır?"

Yüzümdeki sırıtışla dudaklarına yaklaştığımda dudaklarını birbirine bastırarak gülüp, kaşlarını kaldırmıştı.

"Süslemeleri bitirmemiz gerek, diğerleri gelir birazdan."

"Onlarla birlikte yaparız."

"Zaten Hayel hazırlıklarda çok yardımcı oldu, onu daha fazla yormak istemiyorum."