Her şey bir hayat kurtarmakla başlamıştı.
Yiğit... Serseri Yiğit. Bu hayatta kardeşiyle bir başına yaşam mücadelesi veren adam. Ona göre her şey çok basitti. Öl veya yaşa.
Ümit Bey'in hayatını kurtararak bir ölümü engellemişti, Yiğit. Bir can kurt...
Ağaçların yeşili kalmadı Gökyüzünün mavisi yok Bu dağlar o dağlar değil Rüzgarında kekik kokusu yok Kim bu çaresiz adam Bu kan çanağı gözler kimin Kaç gecedir uykusu yok Gündüzü yok Gecesi yok Yok Yok Anladım Sensiz yaşanmaz bu dünyada İmkanı yok. Ümit Yaşar Oğuzcan - Dağ Rüzgarı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Feridun Düzağaç - Alev Alev
🌿
Hayatımın birçok döneminde Anıl'a aşık olduğumu düşünmüştüm.
Çocukluğumda bu duygunun ne anlama geldiğini bilmeden Anıl'a aşığım demiştim kendi kendime. Ağzıma geleni söyleyebildiğim ve dilimden dökülen kelimeleri kontrol edemediğim o yaşlarda bile bunu sesli olarak dile getirmemiştim. Küçücük bir çocukken bile bunun yanlış olduğunu biliyordum. Biraz büyüdüğümde aslında böyle hissetmemin normal olduğunu anladım. Tek oyun arkadaşım bu kumral çocuktu ve onun da en iyi oyun arkadaşı bendim. Dizi kanadığında annesinden önce benim yanıma geliyor, karnı acıktığında, canı herhangi bir şey istediğinde önce bana söylüyor ve sinirlendiğinde sıkıntısını anlatmak için benimle konuşuyordu. Bu çocuğa aşık olduğumu sanmamı normal diye yorumlamıştım. Liseyi aynı okulda okumuştuk ve bu dönemde de ona aşık olduğumu uzun zaman sonra tekrardan düşünmüştüm. Birçok sevgilisi, takıldığı kız olmuştu hayatında ancak ben onun olmazsa olmazıydım. Anıl gibi değer bilmez birinin beni hayatının baş köşeye koymasını seviyordum. Hayatındaki herkesten hatta ailesinden bile önce geldiğimi bilmek ona olan duygularımı tetikliyordu. Farkındaydım, beni kardeşi olarak görüyordu. Zaman geçti, hayatıma birilerini almaya çalıştım ancak aklım hala Anıl'daydı. Dönem dönem tetiklenen duygularıma sünger çeksem de fazlalığı yine bırakıyordu dışarıya. Sonra onun deli divane Esin'e aşık olduğunu öğrendiğimde bir daha kalbimden geçirmedim adını. Gözünün içine bakmaya, bende şifa bulmasına ve onda şifa bulmaya devam ettim ancak ne dilimden ne de kalbimden geçirmedim. Esin ile mutlu olmaları için çabalarken canım yandı ama bunu bile görmezden geldim. Anıl'a aşık olup olmadığımdan emin olamamıştım bu son zamana kadar.
İlk defa ona aşık olmadığıma emin olduğum bir dönemin içindeydim.
Kalbimde dönüp duran sıkıntıdan kurtulduğum için hafiflemiş hissediyorum. Çocukluğumdan beri omuzlarıma bıraktığım yükler silindi. Hafifledim ve yıllar sonra gerçekten derin nefesler aldım. İçim rahattı. Ona olan hislerimden emin olmak tüm hücrelerimi yenilemişti.
Anıl sabahın köründe eve gelmiş, yatağımın üstüne atlayarak uyandırmıştı beni. Bu hissin doğallığını ve bana hatırlattıklarını özlemiştim. O kadar uzak kalmıştık ki son zamanlarda, eskisi gibi zaman geçirmek bile ikimize iyi geliyordu. Birlikte kahvaltı yapıp spora gidecektik ancak yorgun olduğum için evde kalmayı tercih etmiştik.
