To Win My Heart (Salvatore Series #1)

Chapter 23

Chapter 23

"Should I give up... or should I just keep chasing pavements? Even if it leads nowhere..."

Napakunot ang noo ko pero hindi ko maiwasang mapangiti nang maabutan ko si Gerwen na kumakanta, nakaupo sa kan'yang swivel chair habang nakatalikod sa akin pintuan kung nasaan ako ngayon. I did not bother to knock dahil nasanay na akong pasok labas dito sa opisina niya.

"Or would it be a waste... even if I knew my place. Should I leave it there? Should I give up, or should I just keep chasing pavements... even if itleads nowhere... yeah..."

I met him in Spain. He was my classroom and was a suitor. I rejected him many times because he was trying to court me many times, too. At noong napagtanto niyang ayaw ko talaga ay ginusto na lang niyang makipagkaibigan sa akin pero... I rejected him again. Hindi ko tinanggap ang pakikipag-kaibigan sa akin pero sinabi ko naman ang dahilan and he still understand me. Sinabi niya lang na hayaan ko siyang ituring akong kaibigan kahit pa hindi ko siya ituturing na isa ring kaibigan.

He understand my past.

He understand my trauma.

At ngayon ay dito ako nagta-trabaho sa kumpanya nila. Feel ko nga sobrang special ako sa kan'ya dahil may sarili akong opisina dito sa kumpanya nila.

I clapped my hands after he sang. Napaigtad naman siya sa kinaupuan at nanlaki ang mga mata nang lumingon sa akin. Natawa ako nang makitang pumula ang mukha niya.

"Amaria!" gulat niyang ani.

I started walking towards him. "Bakit ka nahihiya? Maganda naman boses mo!"

He pouted and looked away from me. "Amaria naman... anong kailangan mo?" tanong niya habang hindi makatingin sa akin.

At ngayon pa talaga siya nahihiya sa akin, ah?

"Ayayain lang sana kita kung hindi ka busy."

His eyes immediately darted at me. "Yayain mo akong mag-date?" ramdam ko ang excitement ng boses niya na ikinatawa ko.

"Oo. Street foods tayo-" natigilan ako nang may maalala na naman ako.

Ano ba, AC! It's been ten years! You should have forget everything from the past!

"Sure!" he exclaimed. "Ngayon na agad?"

"If you are free now then..." I shrugged.

"Si Mason? Sasama ba?"

He knows Mason dahil parati kasi siyang nasa apartment namin noon ni Mason. Naiinis si Mason sa kan'ya minsan dahil lagi siya nitong ginugulo sa pag-aaral. Makulit kasi itong si Gerwen.

"I will call him."

Habang nasa byahe kami ay tinawagan ko si Mason. Kotse ni Gerwen ang ginamit dahil dahil napapagod akong mag-drive kaya hindi na kami nag-convoy.

"Maybe next time. I am so damn busy right now for my new case." ani Mason sa kabilang linya.

"Uh, it's okay. We understand. See you later, then? Bye!"

"Yeah."

"Anong sabi?" tanong ni Gerwen nang ibalik ko ang cellphone sa bag ko.

I shook my head. "He said he's busy for his new case. Sa susunod na lang daw."

Tumango naman siya. Ilang minuto lang ay nakarating na kami sa street foods vendors kung saan kami laging kumakain ni Gerwen at Mason. Pero madalas ay si Gerwen lang ang kasama ko dahil masiyadong busy si Mason sa trabaho.

Simula no'ng maka-graduate ako sa Spain ay nag-stay pa ako roon ng two years at doon rin ako unang nag-trabaho bilang Architect. Pero dahil sa sobra kong pagkamiss sa pamilya ko ay naisipan ko nang umuwi. Ngunit nagpaiwan si Mason roon. This year lang siya umuwi.