PSİKOLOG BEY

1.6

adamlar - benden bana

🩺

Naz : dün biraz kaçtım gibi oldu sanki

Psikolog : gibisi fazla sanki

Psikolog : bir an tedaviyi yarım bırakacaksın sandım Naz

Psikolog : hastalar gerçekle yüzleşmek zorunda kaldıkları durumdalarda bazen böyle yapabiliyorlar

➢Psikolog : bir an tedaviyi yarım bırakacaksın sandım Naz
Naz : öyle bir düşüncem yoktu :)

Psikolog : bir dahakine konuşmayı bitirmek istediğinde de bana netçe söyleyebilirsin

Psikolog : kaçak oynamana gerek yok

Psikolog : "psikologların" kimseyi zorla konuşturma gibi bir yetkisi yok çünkü

Naz : senin zaten şu an bir yetkin yok

Naz : çünkü psikolog değilsin

Psikolog : doğru :)

Psikolog : psikolog değil psikiyatristim

Psikolog : ayrıca senin yüzünden yasa dışı iş yapıyorum

Naz : rica ederim doktorcum her zaman

Naz : eee neler yaptın dünden beri?

Psikolog : bak farkındayım, semptomların ardında gizlenen acı verici hisler ve anılarla yüzleşmek kolay değildir

Psikolog : ve bu duygulardan kaçmak istemen de gayet doğaldır

Psikolog : ama bunun üstünü örtmenin şu an kimseye bir faydası olmaz

Naz : bitirme tezi falan diyordun bir ara

Naz : konu seçtin mi sen onun için?

Psikolog : peki, sen bilirsin

Psikolog : henüz kesin bir şey yok ama var aklımda birkaç fikir

Naz : neymiş onlar, söylesene merak ettim

Psikolog : öğrenirsin belki bir ara

Naz : devlet sırrı mı niye söylemiyorsun?

Psikolog : sürpriz olsun

Naz : aman yiyeyim sürprizini

Naz yazıyor...
Naz çevrimiçi
Naz yazıyor...

Naz : biliyor musun dün söylediklerin tüm gece aklıma takıldı

Naz : hani şu ailen yüzünden böyle davranıyorsun ve geçmişe takılı kalmışsın muhabbeti

Psikolog : evet?

Naz : eğer ataklarım bunun yüzden oluyorsa nasıl aşabilirim ki bu durumu

Psikolog : öncelikle durumu kabul etmen gerek

Psikolog : bu yüzden oluyorsa değil bu yüzden oluyor diyebilmelisin

Psikolog : ve canını acıtacak olsa bile gerçeklerle yüzleşmelisin

Naz : ailem tarafından sevilmemiş oluşumla mı? |

Naz : bunu birinden duymak yeterince zor zaten

Naz : ve sen de şu an böyle konuşarak bana hiç yardımcı olmuyorsun :(

Psikolog : üzgünüm güzelim ama doktor acı söyler

Psikolog : tedavinin bundan sonrası bana değil daha çok sana bağlı

Psikolog : ben sadece sana istersen destek olabilirim

Naz : isterim

Naz : uzun zamandır kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim

Naz : zaten bu konuyu da senden başka konuşabileceğim kimsem yok

Psikolog : biliyorsun, yalnız değilsin ben varım

Psikolog : ne anlatırsan dinlerim (16.38)

Naz : dün içimde bir şeylerin bir daha onarılamayacak şekilde kırıldığını hissettim (16.41)

Naz : göğüsümün ortasında hissettiğim keskin sızıdan kurtulamıyorum, kendime yabancıymış gibi hissediyorum

Naz : bir gün geçer herhalde bu hisler

Naz : geçmişte yaşadığım şeyleri bir bir hatırlayıp neden böyle oldu diye düşünüp duruyorum

Psikolog : çok düşünmek eziyettir ve sonunda insanı öldürür

Psikolog : yapma kendine bunu

Psikolog : affetmek karşımızdakine verdiğimiz bir lütuf değil kendimize yaptığımız bir iyiliktir

Psikolog : sen de her şeye rağmen affet onları

Naz : nasıl affedebilirim ki?

Naz : bana böyle hissettirdikleri için çok kızgınım onlara

Naz : en çok da kendime kızgınım, bunca zamandır gerçekleri göremedim diye

Psikolog : kendini suçlama lütfen, bu asla senin hatan değil

Psikolog : onlara ne kadar kırılsan da öfkelensen de fevri davranma

Psikolog : aranıza sessizce bir sınır koy ve uzaklaş, kendini ancak böyle koruyabilirsin

Naz : aramıza koyduğum sınırlar beni koruyacak mı ki

Naz : böyle daha iyi biri olacak mıyım?

Psikolog : onlar yokken zaten daha iyi biri oluyorsun

Psikolog : kendin için küçük bir iyilik yap

Naz : sen olmasan bu durumun içinden nasıl çıkardım bilmiyorum

Naz : teşekkür ederim her şey için

Naz : iyi ki o gün sana yazmışım

Psikolog : iyi ki yazmışsın :) |

Psikolog : rica ederim canım, benim işim bu

Psikolog : neyse kendine iyi bak, sonra görüşürüz

Naz : sen de iyi bak

🩺

alooo alaz aloooo
evin yanıyooo