PSİKOLOG BEY

5.2

negatif oldum çok şükür, yarın dersim var✌🏻

bu arada satır arası çok az yorum geliyor yaa
baktım hep 200-300 yorumda takılı kalmışız

pinhani - beni al

🩺

↬ Naz Yılmaz

Bir zamanlar çok yakın olduğunuzu hissettiğiniz biriyle aranıza ani bir soğukluk girdiğinde nasıl davranırdınız? Şu an bu sorunun cevabını kendimde bulamıyordum. Önümdeki kahveden bir yudum alırken gözlerimi karşımdaki kişiden kaçırdım.

"Eee nasıl gidiyor?" diye bir soru yönelttim gözlerimi inatla onunla buluşturmadan. Üzerimde gereksiz bir çekingenlik vardı. Öylesine sormuştum bu soruyu da. Birimizin artık konuşmayı başlatması lazımdı çünkü yaklaşık 20 dakikadır sadece birbirimizle bakışıyorduk.

"Naz ben, çok özür dilerim." dedi Sıla mahçup bir tavırla. Kaçamak bir bakış attığımda önündeki kahve bardağıyla oynadığını gördüm. O da, benim gibi, bakışlarını kaçırıyordu. Yeni tanışan iki kişi kadar yabancıydık sanki. Sahi biz, en yakın iki arkadaşken, ne ara böyle olmuştuk ki?

"Sorun değil." dedim kısık çıkan sesimle. O gün için, evet, bu bir sorundu. Ama artık o kadar da önemli değildi, üzerinden çok su akmıştı.

"Hayır, sorun. Seni öyle, o durumda, yalnız bırakmam lazımdı. Ben sadece hazırlıksız yakalandım. Durumumuzu bilmiyordun ve vereceğin tepkiden çekindim." dedi gözlerini bardaktan çekip bana bakarken. Yüzünde samimi bir hüzün vardı. Dudaklarımı birbirine bastırdığımda konuşmasına devam etti.

"İçeri girmeni istemedim çünkü yanlış anlamandan korktum. Doğukandan önce gerçekten aramızda böyle bir şey yoktu Tekin'le. Ama bu kadar kısa zamanda olunca yanlış anlarsın sandım." Demek ki bir insan bu kadar kısa zamanda da birini sevebilirmiş değil mi, demek istedim. Ama sustum. Şu an konuşmamız gereken konu bu değildi.

"Anlatsaydın, yargılamadan dinlerdim."

"Doğru. Ama ne bileyim panik oldum işte." dedi elleriyle yüzünü örterken. "Aptallık ettim. Sen hiçbir şey demeden birden gidince öyle davranmam gerektiğini fark ettim. Peşinden gelmek istedim ama kıyafetim de uygun değildi." Kıyafetleri yoktu çünkü Naz. Sorun değil der gibi kafamı iki yana salladım. Sıla sesli, derin bir nefes verdi. "Gerçekten özür dilerim."

Sanırım şu an tam da kalkıp ona sarılmam gereken kısımdaydık. Yakın arkadaşlar böyle yaparlardı değil mi?Her ne kadar bunun için çok istekli olmasam da oturduğum yerden kalkıp yanına doğru ilerledim. Koltukta yanına oturduğumda kollarımı da onun bedenine doladım.

"Tamam, yani evet o gün sana gerçekten çok ihtiyacım vardı ama kendini bu kadar suçlamamalısın. Müsait değildin o an anlayabiliyorum seni. Hem habersiz gelen bendim."

Kollarını sıkıca boynuma doladığında geriye doğru sendeledim ve kollarımı gevşettim. Bu kadar yakın davranması, artık tuhaf hissettiriyordu. Her ne kadar istesem de eskisi gibi davranmıyordum ona. Zamanında çok küsmüştük ama ilk defa bu kadar uzak hissediyordum. O an kızgınlık ve kırgınlık arasındaki farkı daha net kavradım.

"Eee siz Tekin ile nasıl oldunuz?" dedim kollarımı ondan ayırırken. Ortamın havasını değiştirmek için sormuştum çünkü biraz daha birbirimize sarılsaydık baygınlık geçirebilirdim. Burnunu çekerek kollarını benden ayırdı.