Chapter_8 [ Zawgyi ]

1.2K 40 16
                                    

ကြာရွင္းၾကရေအာင္တဲ့ေလ။

ေမာင့္ႏႈတ္ဖ်ားကထြက္က်လာခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီနာက်င္ဖြယ္စကားစုကေလးဟာ သူ႔အေပၚအေတာ္ေလးသက္ေရာက္မႈရွိခဲ့ပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုေန႔မွစၿပီးသုံးရက္ေျမာက္ေက်ာ္လြန္ၿပီးသည့္ယေန႔မနက္အထိ‌ ေမာင့္အားစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာျဖစ္ခဲ့။ သူ႔နည္းတူပင္ ေမာင္သည္လည္း ယေန႔အထိတိတ္ဆိတ္၍ေနခဲ့ပါသည္။

"ေမာင့္ဆီကအဲ့ဒီစကားကိုထပ္မၾကားခ်င္ဘူး။ ဟန္နီ႔ကိုနားလည္ေပးပါ ေမာင္..."

ကုတင္ေပၚတင္ပါးလႊဲထိုင္လိုက္ကာ အိပ္ေမာက်ေနေသာေမာင့္အား ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ အိပ္ေနရင္းေတာင္မွမ်က္ခုံးတန္းေတြအားတြန္႔ခ်ိဳးထား‌ေသာေမာင္သည္ ဘာေတြကိုမ်ားအလိုမက်ျဖစ္ေနပါသလဲေလ။ မ်က္ခုံးတန္းေတြအားေျပေလ်ာ့သြား‌ေစရန္အလို႔ငွာ လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္ လႈပ္ခတ္လာေသာမ်က္ေတာင္ဖ်ားကေလးမ်ားေၾကာင့္ လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ရပ္တန႔္လိုက္ရေခ်သည္။

ထိတ္လန႔္စြာျဖင့္ 'ေမာင္မႏိုးလာပါေစနဲ႔'လို႔ စိတ္ထဲႀကိတ္ၿပီးဆုေတာင္းလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ဆုေတာင္းေတြျပည့္ဟန္မရွိေခ်။ ခပ္မို႔မို႔မ်က္ခြံက‌ေလးမ်ားဖ်က္ခနဲပြင့္အာလာၿပီး‌ေနာက္တြင္ေတာ့ ေမာင္သည္ႏႈတ္ဆတ္လ်က္ပင္ သူ႔အားခပ္ေတြေတြကေလးေငးၾကည့္လာခဲ့ပါသည္။

"ေဆာရီး...ေမာင္"

ေမာင္ၾကားသည္ဆို႐ုံ တိုးတိတ္စြာေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီးထထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆုပ္ကိုင္လာေသာေမာင့္လက္ဖဝါးေႏြးေႏြးေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္လိုက္။ သူအေတာ္ေလးထိတ္လန႔္သြားမိပါသည္။ တစ္စုံတစ္ရာကိုေျပာဖို႔ရာေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြပြင့္ဟလာခ်ိန္မွာေတာ့...။

"မေျပာနဲ႔ေမာင္၊ ဟန္နီေမာင့္ဆီကဘာစကားမွမၾကားခ်င္ဘူး။"

လြတ္ေနသည့္လက္ျဖင့္ေမာင့္လက္ဖဝါးကိုဆြဲခြာကာ အသည္းအသန္ဟန႔္တားလိုက္မိပါ၏။ ထိုအခါေမာင္သည္ မ်က္ခုံးတန္းမ်ားကိုတြန႔္ခ်ိဳးကာ စုပ္တစ္ခ်က္သပ္‌ေလသည္။ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုၿမဲၿမံစြာဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေမာင့္လက္မ်ားအားဆြဲခြာေန‌ေပမယ့္ အားခ်င္းမမွ်သည္ေၾကာင့္ ခရီးမတြင္။ မရသည့္အဆုံးမွာေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ကာ ေမာင့္အားေက်ာခိုင္းပစ္လိုက္‌ေတာ့၏။ ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုျမင္ေနရတာဟာ သူ႔စိတ္ကိုအေတာ္ေလးအဆင္မေျပျဖစ္ေစပါသည္။

Sad But True (Toxic Love) [Completed]Where stories live. Discover now