"ကားခနေလာက္ရပ္ေပးပါ။"
ကားလမ္းမႀကီးေဘးတြင္ရွိေနေသာ wedding dressေရာင္းသည့္ဆိုင္ေဘးရွိ လက္ဝတ္ရတနာဆိုင္ေလးရွိရာသို႔ သူလမ္းဆင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ လွပလြန္းေသာလက္စြပ္ကေလးမ်ားမွာ သူ႔အာ႐ုံအလုံးစုံကိုဖမ္းစားလိုက္ႏိုင္၏။ ထိုထဲမွာမွ အနားမ်ားကိုစိန္ပြင့္ေသးေသးေလးမ်ားျဖင့္စီျခယ္ထားသည့္ေငြေရာင္ဆင္တူလက္စြပ္ကေလးႏွစ္ကြင္းအား သူပို၍ႏွစ္ၿခိဳက္မိသြားေလသည္။
"ဒါေလးၾကည့္လို႔ရမလား။"
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ရွင္..."
တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာလက္စြပ္ကေလးသည္ သူ႔ဆီကိုလိုက္ခ်င္၍ပဲလားမသိ သူ႔လက္သန္းႂကြယ္ႏွင့္ကြက္တိျဖစ္လို႔ေနသည္။ က်န္တစ္ကြင္းကိုေတာ့ သူကိုင္ပင္မၾကည့္ခဲ့သလို ေမာင္ႏွင့္ေတာ္မေတာ္လည္း သူမစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ပါေခ်။ ေမာင္ကဝတ္မွာမွမဟုတ္တာပဲ။
ဒီလိုဆို ဘာေၾကာင့္ဆင္တူကြင္းကိုမွလဲဆိုလွ်င္ သူ႔မွာျပန္ေျဖစရာကတစ္ခြန္းထဲသာ။ ထိုလက္စြပ္ကေလးအား သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔သာျဖစ္၏။
"ဒါေလးထုတ္ေပးပါ။"
က်သင့္ေငြကိုရွင္းၿပီး ကားရပ္ထားရာေနရာသို႔ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မေနႏိုင္စြာထုတ္ဝတ္မိေသာ လက္သန္းႂကြယ္မွလက္စြပ္ကေလးကေတာ့တလဲ့လဲ့ေတာက္ပလို႔ေနကာ လက္ေခ်ာင္းရွည္သြယ္သြယ္မ်ားႏွင့္ပနံသင့္စြာလွပလို႔ေန၏။
...............................။
အခ်ိန္အားျဖင့္ ည(၉)နာရီေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ မာမီတို႔ညစာဘာႏွင့္စားလိုက္ၾကသလဲမသိေပမယ့္ သူ႔ကိုအေတာ္ေလးစိတ္ဆိုးေနမွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။
ၿခံထဲမွ အေပၚထပ္ရွိသူတို႔အခန္းကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မီးလင္းေနေသးသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုေမာင္ဘယ္အိပ္ေလာက္ဦးမလဲ။ နဖူးမွဒဏ္ရာကိုသိပ္မသိသာေအာင္ လမ္းမွာေဆးဆိုင္တစ္ခုသို႔ဝင္ၿပီးပလာစတာဝယ္၍ကပ္ထားကာ ဆံပင္ျဖင့္ဖုံးထားလိုက္သည္။ ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ေပၚမွလက္ဖဝါးရာကိုေတာ့ ကားေပၚတြင္ၾကပ္ထုပ္ထိုးလာခဲ့တာေၾကာင့္ အနည္းငယ္အေရာင္သက္သာသြားၿပီျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ျဖဴႏုေနေသာပါးျပင္မို႔လက္ေခ်ာင္းရာမ်ားကေတာ့အထင္းသားပင္။
YOU ARE READING
Sad But True (Toxic Love) [Completed]
Fanfictionအမုန်းတွေအား အတိတ်မှာချန်ရစ်လို့ မြတ်နိုးကြင်နာခြင်းများဖြင့် အနာဂတ်အား အတူတကွဖန်တီးမည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာများဖြင့် ပစ္စုပ္ပန်အားလျှောက်လှမ်းလို့ ရာသီတိုင်း အပြုံးတို့ေဝစေသား။ Start date_11.1.2021 End date _30.3.2022