Sad But True (Toxic Love) [Completed]

Chapter-28 [Zawgyi]

"ဟန္နီ ထမင္းေလးနည္းနည္းေလာက္ထစားပါဦး။"

ထမင္း၊ဟင္းထည့္ထားသည့္လင္ဗန္းကို စားပြဲေပၚခ်လို႔ အိပ္ယာထဲလွဲေနသူအားလွမ္းေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဟန္နီသည္ သူ႔အားေခါင္းေထာင္ကာပင္ၾကည့္မလာသလို ခြန္းတုံ႔ပင္ျပန္မလာပါေခ်။

"ဟန္နီ ဟန္နီ!"

"ဟင္!"

အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံျဖင့္ ေယာင္နနျပန္ေျဖလာသည့္ဟန္နီ႔ေၾကာင့္ သူခပ္ဖြဖြက‌ေလးၿပဳံးလိုက္မိသည္။

"အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား။ ေမာင္ဆင္းသြားတာခဏပဲရွိေသးတာကို"

"အရမ္းအိပ္ခ်င္လာလို႔ေမာင္ရဲ႕ မ်က္လုံးကဖြင့္မရဘူး။ ခဏေလးဆက္အိပ္ဦးမယ္ေနာ္။"

ေခါင္းအနည္းငယ္ေထာင္၍ဝူးဝူးဝါးဝါးေျပာကာ ေခါင္းအုံးထက္မ်က္ႏွာျပန္အပ္သူေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုကုတင္ေပၚလႊားကနဲတက္ကာဆြဲထူရ၏။ အခ်ိန္အားျဖင့္ညေန(၆)နာရီထိုးေတာ့မည္မို႔ အိပ္ဖို႔မသင့္ေတာ့ေပ။

"ဟာ! ဘာလုပ္တာလဲ။"

လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကာငုတ္တုပ္ထိုင္ေစလိုက္တာမို႔ မ်က္လုံးကိုစုံကန္မွိတ္ထားသည့္ဟန္နီသည္ ခ်က္ခ်င္း႐ုန္းကန္ကာၿငီးညဴလာ၏။

"အိပ္ရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဟန္နီရဲ႕ မ်က္လုံးကေလးဖြင့္ပါအုံး။ ေမာင္ထမင္းခြံ႕မလို႔"

"ေမာင္ကဟန္နီ႔ကိုတကယ္မခ်စ္ပါဘူး။"

လက္ကိုဆြဲ႐ုန္းကာ ႏႈတ္ခမ္းဆူလို႔မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည့္ဟန္နီ႔ေၾကာင့္ သူ႔မွာရင္ထဲကလိလိျဖစ္ၿပီးအသည္းယားသြားရသည္။ စိတ္ေကာက္ေနသည့္ခ်စ္ရသူေလး၏မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို႔သြားကာထိုင္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကိုမ်က္ႏွာအားတစ္ဖက္သို႔လႊဲသြား၏။ သူကလည္းေခသူမဟုတ္တာမို႔ လႊဲသြားသည့္မ်က္ႏွာေလးအား လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲယူကာ မ်က္ႏွာခ်င္းျပန္ဆိုင္ေစလိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက သခင္ငယ္ေလးကို အမွန္တကယ္ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္တာပါဗ် ဒါကိုဘယ္လိုေၾကာင့္မ်ား တကယ္မခ်စ္ဘူးလို႔ထင္ရသလဲသခင္ငယ္ေလးရယ္ ေျပာပါအုံး"