Yağmur bastırdığında çıktığım yolda gördüm ben o büyük Çınar Ağacını. Kim bilirdi ki o gün o ağacı bir başka gözler görecek ve benim hayatıma dokunacaktı o gözlerin ateşi. Sevgisiyle, üzüntüsüyle, anılarımla, unuttuklarımla dokunacaktı ve küle dönme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsana, hayatının bir film olduğunu ve başrolünün kendisi olduğunu düşünmek iyi hissettiriyordu. Bütün film sendin, bütün macera sendin, bütün hayat sendin. Özel hissetiriyordu, çok dibe battığında, kimsenin seni sevmediğini düşündüğün anda sana özel hissetiriyordu. Birde bu filmde sana eşlik eden insanlar vardı. Seni seven, seni sevmeyen insanlar vardı ama onlarda senin hayatındı. İşte tam insanların hayatına şekil verdiği anı hatırladığında her şey zorlaşıyordu. Yüklerin sana ne kadar ağır geldiğini o anda fark ediyordun. Hayallerinde bile gerçeklerle yüzleşmek insana acı veriyordu. Çünkü gerçeklik senin yaşamak istediğin o hayaller değildi.
Şimdi ise yanımda ailem ve karşımda ben olmayan, beni anlatmayan bir film. Çünkü benim filmim tam buradaydı, tam benim oturduğum yerdeydi. Benim hayatımı şekillendiren insanlar tam yanımdaydı. Ve onlar benim hayatıma bir çömlekçi edasıyla hafif hafif dokunuyorlardı. Ve ortaya çıkan sonuç benim gülümsemem oluyordu.
"Abi bu çocuk niye adamı salmıyor?" Hepimiz filmi izlerken yorum yapıyor ve bunlar arada düzgün arada saçma sapan yorumlar oluyordu.
"Ya Berk kardeşim sen ne kadar malsın ya. O çocuk adamı takip edecekki olay çıksın. Vallahi bu senarist falan olmaya kalksa bütün millet olarak buna meydan dayağı atarlar." Hepimiz Bora'nın söylediklerine gülerken Berk sinirli bir ifade ile Bora'ya bakmaktaydı.
"Bora üşenmem bir güne yeni öğünler sığdırırım o öğünleri atlamadan hem yemeğimi yerim hem seni yerim." Bora gözlerini kocaman açmış Berk'e bakıyordu.
"Adam beni döverken bile kendini düşünüyor yemek öğünlerini atlamıyor ya. Berk annene acıyorum kardeşim nasıl doyuruyor seni?" Hepimiz kahkaha atmaya başladığımızda filmi tamamen unutmuş arkadaşlarımızı izliyorduk.
"Genel olarak anneme sorun çıkartmayıp insanları döverek öğünlerimi geçiyorum. Ve bu gidişle sabah kahvaltım sen olacaksın." Bora yerine sinip Berk'e alttan alttan bakmaya başladığında korkutuğu her şekilde belliydi.
"Biz buraya film izlemeye mi geldik, sizin çocukluklarınızı mı? Bir sessiz olunda izleyelim." Çiçek'in uyarısı ile herkes susmuş ve tekrar gözlerimizi filme çevirmiştik.
İzlediğimiz animasyon çok sevdiğim bir animasyondu. Yukarı Bak! Neredeyse elli kez izlemiştim ama hiç sıkılmadan izleyeceğim animasyonlardan biriydi.
"Çisem bu çocuk çok komik." Masal'ın kahkahalar ile izlediği film benim daha çok keyiflenmemi sağlamıştı. Onu böyle mutlu görmek güzeldi.
"O çok mutlu." Egemen yanıma biraz yaklaşmıştı. Ona dönüp başımı onaylar şekilde salladım.
"Evet öyle. Kimin aklına geldi bu?" diye sorduğumda biraz tereddüt etsede söyleme kararını verdi.
"Aslında fikir Bora'dan çıktı. Şu çektirdiğin videodan sonra. Senin o halini görünce bir şeyler yapmamız gerektiğini düşünmüş." Aklıma birkaç gün önce çektiğimiz video gelince gözlerim daldı. O videoyu herkesle birlikte izlemesini istemiştim ve oda öyle yapmıştı. "Aslında bu fikri ortaya attıklarında kabul etme gibi bir düşüncem yoktu çünkü sizin için tehlikeliydi. Ama en sonunda o videoda söylediklerin yüzünden kabul ettim. Çünkü... Masal için belkide hayat çok kısıtlı zaman dilimlerinde. Ve bu zamanları böyle geçirmesini kimse istemez." Egemen'in gözleri Masal'ın üstündeydi ve onun için ne kadar endişelendiği belliydi. Elimi uzatıp yanağına dokunduğumda irkilerek bana döndü.
